Gastenboek I

Kerstreis 2015:
Tien jaar geleden kreeg ik in de Sinai de inspiratie voor Here Bugu (Huis van Vrede – Mali).
En nu was ik er terug. Samen met vriendin Ingrid Janszen uit het bestuur van stichting Rondom Baba en onder leiding van mijn vriendin Joyce Schröder van DesertJoy met drie Bedoeïenen en 9 kamelen.

De nacht na eerste kerstdag keken we naar de volle oranje maan die opkwam boven de zandduinen en het was goed. Vanaf het moment dat je wordt gedropt bij de kamelen die al in de woestijn zijn en je je matrasje uitrolt in het zand voor de eerste nacht tot het moment dat je de woestijn weer uitrolt ben je opgenomen in een groot geheel en bestaat er even niets dan zand, stilte,zon, maan en sterren,…..schoonheid en troost.
Alle lof voor Joyce en haar Bedoeïenen die de reis op zo’n bijzondere manier begeleiden. Ik ga weer gesterkt naar Here Bugu

Het was weer om niet te vergeten …………..Yvonne Gerner ♥

2e reactie n.a.v. interview in Reishonger:
Altijd al eens de woestijn zittend op een kameel willen ervaren? Niet zoals op een toeristen kameel waarbij het overal pijn doet maar heel comfortabel, de bedoeïenen leren kennen zoals ze nog zijn, de rust en de stilte ervaren.
Na de kerstreis van 5 dagen met Joyce en de bedoeïenen en nog een paar dagen snorkelen in het heldere zoute water van de Rode Zee was ik als herboren.
Een aanrader, bekijk haar programma!
Yvonne Gerner (Kerstreis 2015) in een reactie op het interview in Reishonger ♥

7 – 21 april groep 2015:
Het was weer een bijzondere reis met veel persoonlijke aandacht. Ik kan weer een jaar tegen alle hectiek in Holland.
Ik hou van ontdekken en reis telkens naar een ander land. Het is echter alweer de 7e reis naar de woestijn en telkens is het anders en nog even spannend, andere reisgenoten. Asfur die ik nu geheel zelfstandig kan laten knielen, afzadelen en vastleggen wat weer een nieuwe dimensie aan de reis geeft. De woestijn blijft mij verrassen en verbazen.

Marina Visschedijk ♥

8 – 15 maart groep 2015:
We zijn weer back in Dahab,terug van een super vette 5daagse woestijn trip op kamelen..thanx lieve Joyce (DesertJoy), voor altijd in mn hart en natuurlijk ook jouw kamelen!
Ik vergeet helemaal de lieve, fijne zorgzame Bedoeïenen mannen en hun kamelen….zal ze niet snel vergeten!
Zo gaaaaf !!

“De woestijn had ons geleerd hoe weinig je nodig had om te leven en door die dingen op te geven waarvan we dachten dat ze genot brachten, ontdekten we nieuwe gebieden van opwinding. Eenvoudige dingen,waarvan we het bestaan niet eens hadden opgemerkt, kregen nieuwe waarden…..William R Polk – Passing Brave ”

Liefs, Ans Lunenburg ♥

Kerstreis 2014:
Lieve Joyce,
Er is veel veranderd sinds 2004, mijn eerste reis met jou en sinds 2008, toen ik dit boekje maakte. Wat bleef: je bent een geweldige reisleidster en een heerlijk mens,

veel liefs, Wilma van den Akker ♥

9 – 19 december groep 2014:
Hoi Joyce,
Ik kijk met heel veel plezier terug op een geweldige ervaring in de Sinaï.
Je zegt dat ik een vrouw uit duizenden ben maar ik denk dat die eer veel meer bij jou past. Geweldig zoals jij mij een onvergetelijke ervaring hebt weten te bezorgen. Een droom die waar geworden is. Wat was het mooi, wat was het stil en wat was het leuk. En wat zijn die kamelen liieeff.

Ik geniet van de vele foto’s en filmpjes en kan daar nog een hele tijd mee vooruit.

Ik wens jou, je mannen en de deelnemers van aanstaande dinsdag net zo’n mooie gezellige reis als die John en ik gehad hebben. Veel plezier.

Liefs, Addy Reijnders ♥

28 okt – 11 nov groep 2014:
Hoi Lieve Kanjer,
Ja, en daar sta ik dan met tranen in mijn ogen, de reis is afgelopen, Tunesie verdwijnt langzaam uit het zicht. Lieve mooie sterke Tunesie, wat heb ik me gedragen gevoeld door jou.

Deze reis heb ik de woestijn echt gezien en gevoeld, pure aardkracht.
Dankzij de Spiritreis, de Spiritweekenden en de sessies bij Maria ben ik dichter bij mezelf gekomen.
Er blijft een deel van mij hier, ik kom terug voor jou Joyce, voor de jongens en voor de kamelen.
Ook deze keer maak ik een hele diepe buiging.

Geweldig lieve Marjan, Marleen en Mieke voor de mooie gesprekken, de lach en de traan en dat jullie erbij waren.
DANK JE WEL.

Elsje van Wel – Mulder ♥

28 okt – 11 nov groep 2014:
Een onvergetelijke reis! Zo waardevol en dankbaar dat ik Joyce en haar team en haar haar prachtige kamelen heb mogen leren kennen. De woestijn hield mij een spiegel voor in al zijn facetten. Deze reis heeft een onuitwisbare indruk op mij achtergelaten. Dankjewel lieve Joyce!

Marjan Denkers ♥

28 okt – 11 nov groep 2014:
Joyce,
Dank voor deze wonderbaarlijke reis. De woestijn, mijn reisgenoten, de mannen, de kamelen en jouw mooie subtiele manier van ‘reisleiden’ hebben mij een stukje dichter bij mijn eigen zelf gebracht. Mijn dank.
Zorg ook goed voor jezelf Joyce. De kamelen en de mannen kunnen jou niet missen.

Groet Marleen ♥

14 – 21 okt groep 2014:
Weer thuis van een super reis, liep net nog wat verdwaasd door de supermarkt.
Als ik de laatste foto’s zie wil ik meteen weer terug.
Ik hoop dat jullie allemaal genieten op de volgende tocht.

Marina Visschedijk ♥

14 – 21 okt groep 2014:
Dag Joyce,
Een heerlijke thuiskomst en nu nadat ik alles heb opgeruimd weer heimwee naar de woestijn en Dahab.
In de woestijn voel ik me op mijn gemak. Ik sta elke keer weer versteld van hoe dat bij mij werkt.
Nogmaals dank voor de fijne tocht en je gezelschap.

Groeten en liefs van Martha School ♥

21 mrt – 4 apr groep 2014, Klankreis:
Lieve Joyce,
Wij willen jou nogmaals bedanken voor de onvergetelijke tijd in de woestijn.
Ook jouw leven met en zorg voor de bedoeïenen en hun gastvrijheid en warmte hebben een diepe indruk op ons gemaakt.
Het was een fantastische tijd die we nu al missen.
We hopen ontzettend dat de rust in Egypte zal wederkeren c.q. de berichtgeving positiever wordt en jullie toekomst er weer beter komt uit te zien.
Jullie kunnen op onze warme recommandatie rekenen.
Doe de vissers Musa en Friday en alle andere bedoeïenen de hartelijke groeten. De foto’s op facebook zijn top.
Hartelijke groeten uit Oisterwijk,

Janny en Herman van der Aa ♥

21 mrt – 4 april groep 2014, Klankreis:
Hoi Joyce,
Nogmaals hartelijk bedankt voor de onvergetelijke trip in de desert.
Ik vond het ook ontzettend leuk om te zien hoe je daar woont, zo samen met je kamelen. Het is echt een plaatje om te zien. Waar je ook een raam opent dat je dan in contact bent met één van je kamelen.
Dit is super gaaf.

Warme groeten vanuit Berkel Enschot ook voor de bedoeïenen en hun families.

Elly Hamers xx ♥

21 mrt – 4 apr groep 2014, Klankreis:
Ha Joyce, mooie site heb je. Ik ga veel reclame voor je maken. Wie wil er nou niet zo’n mooie reis meemaken. Het was onvergetelijk!! xxx

Joost & Petra Pijnappel ♥

21 mrt – 4 apr groep 2014, Klankreis:
Lieve lieve Joyce, onze Bedoeïenen vrienden, Bart en de Kamelen,
Wij zijn gisteren allemaal heelhuids zonder hele gekke dingen aangekomen in onze eigen Nederland.
Namens de gehele groep willen wij JULLIE voor al het moois wat we hebben mogen beleven, zien, voelen en nog veel meer, heel hartelijk bedanken. Ik wilde een mooi verhaal schrijven maar Joyce jij hebt alles al zo mooi beschreven. Het is niet te beschrijven! Het was GEWELDIG en wat zullen we jullie missen.
Bart, ook jij bent top!!! We zien elkaar terug om nog eens te genieten van je klankschalen.

Alle mensen die nog twijfelen en van deze reizen houden zeg ik: DOEN!!! Niet twijfelen want het is een reis voor je hele leven en meer. Ik geef een dikke knuffel aan iedereen en TOT ZIENS

Gerdie Peffer – van Riemsdijk ♥

22 – 29 okt 2013:
Ha Joyce,
Mijn 6e tocht alweer. Een vreemde tocht!
Eerst al dat gedoe met (negatieve) reisadviezen en Nederlandse vliegmaatschappijen die niet vliegen. Tweemaal geboekt, tweemaal geannuleerd.
Egypt Air vliegt wel en zo kom ik dan toch in Dahab.
En weet je: voortaan ga ik altijd naar Egypte met Egypt Air! Dit vindt je niet meer bij de NL bedrijven:
– Inbegrepen op de vlucht A’dam – Caïro: een drankjesronde én een maaltijd en op de korte vlucht Caïro – Sharm el Sheikh een drankje
– gratis je stoel op internet reserveren
– maar liefst 2 stuks bagage van max. 23 kg per stuk
Overstappen op Caïro is simpel en efficiënt. Je bagage gaat automatisch door. Goede bewegwijzering. Tijd genoeg voor je visum en ook nog een bakkie.

Dan de tocht zelf. Ik ben de enige deelnemer … Bizar! Maar wat was het geweldig!
Jij om mee te kwebbelen. De mannen voor de verzorging. En verder alleen met mezelf. Bekend met de routine is er geen enkele stress, ik kan meteen in de rust. De plekjes zijn voor het uitkiezen, ik heb elke nacht op de beste plek kunnen slapen 😉

De 5 jonge kameeltjes die meegingen … lachen! Als ze hollen gaan die pootjes en bultjes alle kanten op. En ze hollen nogal eens, want die kwajongens en kwameisjes raken achterop en komen met z’n allen weer aanstormen. De bedoeïenen weten het en geven ze ruim baan.

Helemaal alleen als deelnemer, ik denk niet dat ik dat nog een keer zal meemaken. Het was vreemd, uniek, geweldig.
DesertJoy wens ik toe dat het aantal deelnemers weer gaat toenemen, alle heisa die er momenteel is, het is mij een raadsel.

Dikke knuffel voor jou en de mannen en Mabroek,

Lijnie van Soelen – Prins ♥

26 mrt – 5 apr groep 2013, Klankreis:
Woestijnverslaving
Wat was het weer een bijzondere tocht, alweer mijn 8e. Hoezo een verslaving!

Ik kan het niet verklaren maar sinds de eerste tocht is er steeds weer een diep verlangen naar de volgende. Terug naar de woestijn, terug naar de Sinaï, dat wil ik steeds weer.
Elke tocht is weer anders, weer bijzonder, weer prachtig. Nooit hetzelfde in mijn belevenis.

Ik geniet zo enorm van de rust en de stilte, van jou, de kamelen en de bedoeïenen.
Dagen zonder gedachten, dagen zonder pijn, dagen van stilte en rust. Innerlijke rust vooral. De lange nachten onder de prachtige sterrenhemel, heerlijk teruggetrokken in je slaapzak.

Deze reis was heel bijzonder met een klein groepje. Bijzonder waren ook de sessies met de klankschalen van Bart Cox. Wat een belevenis om de prachtige geluidstrillingen van de klankschalen door je lichaam te voelen golven. En dat allemaal op de mooiste plekjes in de woestijn. Momenten om nooit meer te vergeten.

Nooit heb ik me ook maar een minuut onveilig gevoeld, ondanks de negatieve berichten die we weleens hebben gehoord. Bij jou en de bedoeïenen weet je dat je gewoon altijd veilig bent.
Je weet dat de mannen zorgzaam zijn en je zeker geen gevaar zullen laten lopen.
Jammer dat door de negatieve verhalen reizigers wegblijven bij jouw tochten, ze weten niet wat ze missen.

Lieve Joyce, bedankt dat jij dit samen met de bedoeïenen en de kamelen met iedereen wilt delen, want zonder jullie en de woestijn zou dit alles niet mogelijk zijn.
Heel veel liefs en natuurlijk weer tot volgende jaar,

Yvonne van Eijden ♥

5 – 19 mrt groep 2013:
Lieve Joyce en je mannen,
Als nuchtere Hollandse meid was het toch alweer de 5e tocht door de woestijn. Joost mag weten wat het is, daar in die woestijn, maar het blijft trekken. Je weet ook van te voren nooit wat het met je doet maar er gebeurt altijd het onverwachte.

Er bestaat een Nederlands gezegde dat je hart kan barsten van geluk, nou dat is mij dus halverwege de reis overkomen. Ik wilde het wel uitschreeuwen zo gelukkig was en ben ik nog steeds. De tranen stroomden over mijn wangen. Dat ik deze reis zo mag beleven was wel heel speciaal. Wat kan het leven toch mooi wezen.

Heel veel liefs aan iedereen, Marina Visschedijk ♥

5 – 19 mrt groep 2013:
Hoi Joyce,
Alles goed aan de andere kant van het scherm? 🙂 Ik neem aan dat je/jullie helemaal klaar zijn voor de volgende reis aankomende week?

Ik zit nog steeds in ‘m’n bubbel’ 🙂 Haha! Ik heb geen flauw idee wat ik nou precies voel naar aanleiding van de tocht door de woestijn, maar het voelt in ieder geval erg goed! En aangezien ik het dus niet een naampje kan geven heb ik ‘ het ‘ maar besloten een “Bubbel” te noemen. En mijn ‘bubbel’ voelt goed! Niet dat mensen me serieus nemen (voor zover ze dat al deden voor die tijd :-)) als ik het hierover heb, maar het is in ieder geval duidelijk dat ik lekker relaxed en goed in m’n vel uit de woestijn ben gekomen. En zowel Manon, Marina, Jou en de Mannen heb ik hiervoor te danken! Dus hierbij TOPPIE en nogmaals ontzettend bedankt voor deze geweldige reis !!!
I’ll be back ! 🙂

Nogmaals bedankt voor deze geweldige reis en succes met de aankomende!

Groetjes daar aan iedereen en liefs, Onno en z’n bubbel 🙂 ♥

5 – 19 mrt groep 2013:
Lieve Joyce,
10 jaar DesertJoy, is een mijlpaal om bijzonder trots op te zijn. Het is zoveel méér dan alleen 10 jaar reizen aanbieden: (jouw) liefde delen, anderen helpen te helen, voelen, genieten, samen zijn. Een enorme prestatie, waar velen innerlijk rijker van zijn geworden. ENORM gefeliciteerd!!

Veel liefs, Manon ♥

5 – 19 mrt groep 2013:
Hallo Joyce,
Op het moment dat ik dit typ zit jij alweer tussen het zand en de stenen met de kameeltjes en je kompanen….

Net zoals de stilte van de woestijn niet aan anderen te beschrijven is, schieten voor mij ook woorden te kort om mijn ervaringen van afgelopen vakantie te beschrijven. Het heeft me diep geraakt en dat draag ik als een kostbaar geschenk, dat ik nog steeds aan het uitpakken ben, met me mee.

Dank jullie wel!

Liefs Anja Gijsbers ♥

5 – 19 mrt groep 2013:
Hoi Joyce!
Nog even een reactie van mij:

Heb het echt heerlijk gehad met jou, de andere reisgenoten, de bedoeïenen en alle fantastische kamelen!! Pas nu realiseer ik me hoe bijzonder het allemaal was: als ik het aan mensen vertel klinkt het gewoon ongelofelijk!!

En dat was het in feite ook: wie gaat er nou in de 21e eeuw op een kameel de woestijn in?? Ik, die altijd alles in de 5e of 6e versnelling doe … ik moest terugschakelen naar z’n 2 … of zelfs in z’n 1 … ik had notabene de langzaamste kameel! En het moest zo zijn: altijd gas geven is niet goed: 2 weken per jaar alles in slow motion is een weldaad, zowel voor lichaam als geest!

Ik heb diep respect voor je Joyce; dat je dit al zolang en met volle overgave doet! Fantastisch hoe je met de mannen omgaat; met zoveel liefde en vertrouwen en dan spreek je ook nog hun taal: hoe bewonderenswaardig!

Dank je wel Joyce, ik hoop dat er nog vele mensen met je mee zullen gaan om dit een keer te ervaren!

Hartelijke groet, Ingeborg Osinga ♥

19 – 26 febr groep 2013:
Lieve speciale Joyce,
Van HARTE bedankt! Voor je humor, stilte, delen van je kamelenliefde en de bedoeïenen/mannen – ik heb elke seconde genoten XXX

Gertrude Mulder ♥

5 – 12 febr groep 2013:
Lieve Joyce,
Ben geland op Schiphol, wat jammer toch, mis nu al de relaxte houding, de warmte van Dahab. Is de bevalling goed verlopen?
Ik kijk terug op een reis die ik niet had willen missen, dank je wel voor alle indrukken die ik hierdoor heb meegemaakt.

Heel veel liefs, Vera Hordijk ♥

Spirit Journey groep 12-12-12 t/m 21-12-12:
Lieve mooie krachtige Joyce,
Ik maak een diepe, diepe buiging voor Moeder Aarde, die mij heeft leren inzien dat ze er altijd voor me is, open voor me staat en me ontving toen ik daar aan toe was.

Ik maak een diepe, diepe buiging voor de kamelen, die me gedragen hebben. Hun gevoelige aard, kracht en rust heeft me ook tijdens deze reis weer getroffen.

Ik maak een diepe, diepe buiging voor de Bedoeïenen met hun intense aardsheid, hun prachtige lach en hun kennis van alles wat met de woestijn te maken heeft. Altijd stonden ze voor iedereen klaar om een helpende hand te bieden.

Ik maak een diepe, diepe buiging voor Joyce, die de moed heeft gehad om deze bijzondere reis te organiseren en die begrepen heeft waarom ik mee MOEST.

Ik maak een diepe, diepe buiging voor Maria met al haar bijzondere kwaliteiten, die de Spirit heeft geleid en me heeft laten inzien hoe waardevol ik ben.

Ik maak een diepe, diepe buiging voor mijn mede reisgenoten die de moed hadden om zichzelf te laten zien en te vertrouwen, waardoor een krachtige verbinding ontstond. Dat was een ongelofelijke mooie ervaring waar ik nog lang aan zal terugdenken.

Lieve mooie sterke Spiritvrouwen, heel veel dank voor wie jullie zijn. Ik omarm jullie in gedachten.
Door deze speciale reis heb ik inmiddels een grote stap op mijn weg kunnen maken.

Lieve groet, Elsje van Wel – Mulder ♥

13 – 27 nov groep 2012:
Dag Joyce,
…. ik voel me opmerkelijk ruim en rustig na de reis door de woestijn met de kamelen. Ja, het samen op pad zijn met Hamemme en Shailèn was een bijzondere ervaring. Als ik foto’s terug zie van Hamemme heb ik ook van hem genoten, mijn eerste kennismaking met een kameel, maar de onrust van Hamemme kreeg voor mij de overhand, ik kon niet meer van hem op aan en daarna ben ik blij dat ik gedragen werd door Shailèn, waarbij ik me veilig en rustig heb gevoeld. Stabiele mannelijkheid, heerlijk.
Een mooie symboliek voor de verandering in mijn leven.
De kameel wordt ook wel het schip van de woestijn genoemd en ‘s avonds lag ik soms op mijn matje nog na te schommelen.

Thuis heb ik gemerkt dat ik soepel in mijn lijf zit en soepeler dan ooit. Na een week werken is dat wel weer minder, maar ik vergeet het niet meer.

Ik geniet nog steeds van de reis, de ruimte en de schoonheid van het licht in de woestijn, ik kan er lyrisch over vertellen aan vrienden.

Ik wil me heel graag aanmelden als donateur voor Shailèn. Hij verdient een waardige oude dag.
Het is een pracht kameel.

Joyce, ik voel veel respect voor jouw levenswerk in de woestijn en ik ben je dankbaar dat ik door jou de woestijn, de bedoeíenen en de kamelen (alle drie even belangrijk) heb kunnen ontmoeten.

Hartelijke groetjes, Elna de Langen ♥

13 – 27 nov groep 2012:
Lieve Joyce,
Na een wandeling in een dik pak sneeuw heb ik een ‘woestijn schaal’ gemaakt, met 2 kleuren woestijn zand.
Als ik me klein denk, loop ik zo weer in de woestijn.

Ik mis de kamelen en het langzame gestage levensritme, de rook van het vuur.

Ik wens je mooie ervaringen op je komende tocht. Doe Subaih en Ghaslèn de groeten van me.

Lieve groet van Alieke Hartog ♥

30 okt – 6 nov groep 2012:
Hee Joyce,
Ik hoop dat je weer een fantastische reis achter de rug hebt, iedere groep zal weer anders zijn denk ik. Ik denk nog met veel plezier en warmte terug aan onze reis en ik vind je zo’n fantastische vrouw, ik ben blij dat ik je heb leren kennen 😉

Lieve groet uit een druilerig Frankrijk

Lucie en Wim van der Well ♥

30 okt – 6 nov groep 2012:
Hoi Joyce,
Bijzonder ook dat in zo’n korte tijd een goede band kan ontstaan, terwijl Jim’a niet eens ‘mijn’ bedoeïen was … vind het een bijzondere man. Doe ‘m de groeten als je hem weer ziet!
Over ‘mijn’ bedoeïen gesproken, Aliyèn!! Ik was erg geraakt door zijn gastvrijheid van het thee drinken en zijn bescheidenheid als ook trots. Ook een zeer bijzondere man!

En dan nog woestijn met hoofdletter W: ik kan er nog geen goed oordeel over geven, denk dat ik nog meer tijd in de woestijn moet zijn om dit te voelen. Is zeker mijn plan.

Ben erg blij met deze ervaring en héél blij dat ik deze via jou heb mogen opdoen!! Vanaf moment één dat je terug mailde dacht ik ‘di’s een goeie’ en zo bleek het :-))

Nou, dit is het voor nu!

Lieve, warme groet uit koud Holland, Clement Roos ♥

30 okt – 6 nov groep 2012:
Lieve Joyce,
We zijn nog steeds in de ban van de reis. De rust en relaxte zijn van de jongens heeft diepe indruk gemaakt op mij. Nog steeds voel ik de stilte en weidsheid van de woestijn. Het heeft me veel gegeven, het eenvoudige leven, geen bezit dat zo belangrijk is, zo met elkaar omgaan, de tevredenheid en de toewijding. Mooi om mee te maken. Deze dagen hebben we gebruikt om van de foto’s een album te maken, dat verhoogde de heimwee naar de reis.

We gaan als afsluiting van de vakantie vanavond naar een musical in Doetinchem. Morgen weer aan de slag!! Zal wennen zijn.

Lieve groet, Lai-Yin Engwerda & Ria Molenbroek ♥

Meivakantie 2012:
Lieve Joyce,
… Nogmaals bedankt voor de heerlijke woestijnreis. De kids hebben het er nog over. Liefs van ons allen! Jasmijn, Hein, Dominique & Ypke Endenburg ♥

10 – 24 apr groep 2012, Geologie reis:
Lieve Joyce,
De afgelopen weken heb ik voor de 4e keer door de woestijn mogen trekken. Omdat de vorige reizen zoveel vragen opriepen over het ontstaan van de kleuren en verschillende steensoorten ging er deze reis een bodem/mijndeskundige mee voor de nodige uitleg. Dat heeft voor grote verrassingen gezorgd. Daar waar ik al die jaren van boven naar beneden de bergen heb bekeken en aardbevingen volgens mijn fantasie de grote oorzaak waren van het geheel moet ik nu het hele proces omdraaien omdat vloeibare magma zich ondergronds tussen het moedergesteente naar boven heeft geperst en het verschuiven van de platen er voor zorgt dat langzaam de Sinaï van west naar oost wordt opgetild.

We zijn de eerste 5 dagen met de jeep helemaal naar de Suez kant van de Sinaï gegaan en hebben o.a. Mount Serabit beklommen en prachtige oude Egyptische tekeningen gezien.

Allemaal prachtig, maar voor mij gaat er gewoon niets boven 9 dagen rustig op Asfur door ONZE WOESTIJN te trekken, want uiteindelijk was en is die toch het mooist en voel ik me altijd als een koningin in de woestijn.

Telkens weer thuiskomen.

Marina Visschedijk ♥

27 mrt – 3 apr groep 2012, Klankreis:
Hallo Joyce,
Ik vond het een fantastische reis en denk er nog regelmatig, met zeer goede herinneringen, aan terug.
Nogmaals dank voor de zeer goed verzorgde reis en wie weet tot ziens,

Groetjes, Mary Beumer ♥

27 mrt – 3 apr groep 2012, Klankreis:
Hoi Joyce,
Jullie vertrekken vandaag (of morgen) alweer. En eigenlijk zou ik het liefste meewillen. Vooral omdat het die Geologie tocht is. Toch ben ik blij dat ik de vorige reis heb meegemaakt, juist omdat ik niet uitgedaagd werd om mijn denken te gebruiken, maar juist alles te ervaren. De reis heeft diepe en positieve indrukken gemaakt: het indrukwekkende landschap, de kamelen als reisgenoot, de perfecte organisatie zonder klok om zomaar wat te noemen.

Ik wens jullie een goede reis en alle goeds,

Anneke Vlieger ♥

27 mrt – 3 apr groep 2012, Klankreis:
Hallo lieve Joyce,
… Nu pas begin ik een beetje te landen, ben nog veel met mijn gedachten bij jullie en de kamelen !!! Wat heb ik een ongelofelijke mooie week gehad. Zo ontzettend genoten, indrukwekkend, gezellig, zo puur en wat een ongelofelijke woestijn. Ik heb figuurlijk veel ballast achter kunnen laten in de woestijn, en dat voelt geweldig. En wat ben jij een geweldige, warme en bijzondere vrouw. De bedoeïenen en de kamelen mogen ontzettend blij met je zijn.

Lieve Joyce, ik kom zeker terug. Veel plezier op je tocht volgende week en veel plezier met jullie backgammon spel in de woestijn.

Warme groeten, Coby Verdoes – van der Meij ♥

27 mrt – 3 apr groep 2012, Klankreis:
Hallo Joyce,
Wat een verschil!!! Schuif ik vanochtend hier de gordijnen open en zie een grauwe lucht en het miezert ook nog af en toe! En dan denk ik terug aan het wakker worden daar … : de zon, die boven de bergrand uitkomt … het gekeuvel van de mannen, die het ontbijt aan het voorbereiden zijn …… de kamelen, die rondscharrelen …. Dank je wel Joyce voor weer een hele waardevolle ervaring. Ik ga me nu helpen met landen door bezig te gaan met de noodzakelijke aardse beslommeringen zoals wassen e.d. maar ik wilde je toch even laten weten, dat de terugreis ook goed is verlopen.

Groeten aan de mannen en bedank hen ook nogmaals. Liefs Ineke

PS. ik zie je zitten wanneer je deze mail leest. Geweldig, dat we je huis ook nog gezien hebben!

Ineke Vlietstra ♥

6 – 20 mrt groep 2012:
Hallo Joyce,
We zijn alweer ruim een week thuis maar nog steeds zijn Chrisa en ik onder de indruk van de tocht van 9 dagen in de woestijn. Het fantastische landschap van zand, stenen en rotsen, kloven en canyons, bij zonsopgang of – ondergang, op alle uren van de dag en zeker ook van de nacht bij maan-en sterrenlicht was een geweldige ervaring.

Niet eerder was ik zolang en zo intens in contact met de natuur en Moeder Aarde.

Ook heb ik veel bewondering gekregen voor de Bedoeïenen die ons begeleidden, altijd opgewekt en relaxed en ook meesters in het bereiden van de uitstekende maaltijden. Van de rust die zij uitstraalden kunnen velen (ik bijvoorbeeld) wel wat leren.

Met verbazing heb ik gezien wat een kameel allemaal aankan aan vracht en berijder en hoe hij rustig en zelfbewust zijn weg vindt ook op lastig terrein.
Het zijn wonderbaarlijke dieren!

Dat ik dit beleefd heb in gezelschap van mensen waarvan ik blij ben ze te hebben leren kennen is nog een extra reden waarom deze tocht voor mij onvergetelijk is.

Groeten & knuffels, Kees Plomp & Chrisa van Dijk ♥

21 – 28 febr groep 2012:
Dag lieve Joyce,
… het was zo’n prachtige ervaring! Ik voel me nog steeds deel van dat leven met jou, de mannen, de kamelen, onze hele fijne groep met Niek, Kitty, Gertrude, Nanda en Nadine…

Die paar dagen voelen bijna als een heel leven, dat is zo raar! En lastig om weer los te laten, hoewel ik natuurlijk ook weer heel blij ben om met mijn kinderen te zijn. Maar het was een buitengewone ervaring, dat kun je wel zeggen. Voorlopig geniet ik nog erg na van onze reis, al is het nu al weer een aantal weken geleden, ik voel aan hoe gemakkelijk ik er nog kan zijn (in Dahab en in de woestijn) dat mijn ziel daar nog steeds niet helemaal weg is. Dat ken je vast en zoveel mensen zullen het je al verteld hebben denk ik. Ik voel diepe dankbaarheid dat ik zoiets bijzonders heb kunnen meemaken, met zulke mooie mensen. Heel bijzonder dat jij dat tot stand hebt gebracht Joyce, echt! Voor jezelf, voor de bedoeïenen, voor de kamelen en voor zoveel mensen die een aantal dagen met jullie mee hebben mogen reizen.

Tot ziens lieve Joyce, en alle goeds….

Rada Meursing ♥

21 – 28 febr groep 2012:
Lieve, lieve, bijzondere, HART-elijke, lachende, in stilte genietende, natuurlijke, verbindende, krachtige, openHARTige, respectvolle, kameelliefhebbende, oprechte, kwetsbare JOYCE

Vanaf de eerste blik op je website was ik diep geraakt. Dit is tijdens de tocht steeds dieper gegaan. Juist doordat ik ziek en daardoor kwetsbaar was ging het voorbij wat je controleert met je hoofd.
Ik heb me ZIELS-gelukkig gevoeld….en nog….en me continue gedragen geweten door….

* de bedoeïenen mannen (wat een liefde en wijsheid)

* de groep (wat een ruimte en verbinding)

* de woestijn (wat een kracht en zachtheid)

* JOU (steeds ongemerkt aanwezig)

* Mezelf

* Moeder aarde

Wat een RIJKE ervaring !!

Ik loop over…zit nu aan zee na te genieten, de groep is aan het snorkelen, wil je van HART tot HART bedanken, ben van je gaan houden, mooi mens.

Zoveel woorden voor wat niet te zeggen is, maar je hebt het gezien, ik gaf LICHT en zo voelde het ook.

Gertrude Mulder ♥

6 – 20 jan groep 2012:
Ha lieve Joyce,
Nu ik weer op Nederlandse bodem sta, voel ik nog steeds het speciale licht van de Sinaï en vertoef ik regelmatig in een vacuüm van stilte.

De beelden, geuren, kleuren, vormen probeer ik zoveel mogelijk vast te houden want door de dagelijkse beslommeringen en werkdruk raakt alles snel op de achtergrond. En juist de innerlijke rust, en het leven bij het moment van de dag is iets om bij mij te houden.

Ik voel mij zo dankbaar en blij dat ik in de gelegenheid heb kunnen zijn om jou te ontmoeten en met jou en alle andere lieve mensen deze prachtige reis heb mogen maken. Naast de mooie ontmoetingen was de natuur van de Sinaï voor mij overweldigend en adembenemend.

Al met al was alles bij elkaar onvergetelijk en heeft een diepe indruk op mij gemaakt.

Joyce, veel dank en met veel liefde groet ik jou en de mannen. Heel veel levensgeluk toegewenst en tot ziens,

Stevige hug X Nellie van den Berg ♥

6 – 20 jan groep 2012:
Lieve Joyce,
Thanks voor een fantastische ervaring. Ik heb ‘gevonden’ wat ik mijn vrienden en familie wenste voor 2012!! Wens dat jij nog velen kunt ontroeren met de woestijn!! Dikke kusssssssss, Suz

PS. Waardeer echt wat je hier doet voor de jongens en de kamelen.

Suzan van der Heide ♥

6 – 20 jan groep 2012:
Lieve Joyce,
Nu ik weer heelhuids thuis ben gekomen ben ik nog aan het nagenieten van de mooie en intense belevenissen van de afgelopen twee weken.

Ik heb echt ervan genoten, de leuke groep toffe meiden, de bedoeïenen, de sterren, het fantastische landschap, de koude nachten diep ondergedoken in mijn slaapzak, de vissen in de Rode Zee, de heerlijke maaltijden in de woestijn en bij Friends, de kampvuren, en ga zo maar door.

Jouw manier van leven ‘ vanuit je hart ‘ gaf ook veel inspiratie, je was een voorbeeld wat dat betreft voor mij.

Nou Joyce, ik wens je een heel goed en succesvol jaar in 2012. Mijn woestijngevoel is nu geopend en ik vermoed dat ik nog weleens terugkeer.

Hartelijke groet en kus van Theo

Theo Ferguson ♥

15 – 29 nov groep 2011:
Lieve Joyce, lief kamelenvrouwtje,

Ik heb een ongelooflijke mooie en inspirerende reis met jou en jouw bedoeïenenmensen gemaakt.

De eenheid, de eenvoud en het gemak waarmee ieder zijn aandeel leverde om samen een hele mooie woestijnreis te maken, heeft mij diep getroffen. Zo ontspannen kan het leven dus zijn.
De pracht en kracht van de natuur in al zijn puurheid, eenvoud en daarom grootsheid heb ik weer als uniek ervaren in de woestijn.
Mijn liefde voor de woestijn is in de Sinaï alleen nog maar groter geworden en ik koester die LIEFDE!
Super dank aan jou Joyce voor de manier waarop jij ons meegenomen hebt in jouw woestijn! Meestal zeg ik bij twijfel: niet doen … maar als iemand twijfelt of ie met jou een onvergetelijke woestijnreis wilt maken, zeg ik: ALTIJD DOEN ………….!!!!!!!!!!!!!!!!!
DIKKE KNUFFEL VOOR JOU JOYCE, IK VIND JE EEN “MOORDWIJF”
De manier waarop jij met ons gereisd hebt, heb ik als heel bijzonder ervaren!
Ik wens jou persoonlijk een goed jaar; ik wens ‘ de crew ‘ van DesertJoy en hun families een goed jaar en ik wens alle lieve mensen in Egypte een goed en opbouwend jaar toe!!!

Alle liefs, Yvonne van Wanrooij – Vronik ♥

15 – 29 nov groep 2011:

Stap voor stap

in een ritme uit oeroude tijden

brengt de kameel

mijn geest tot rust

zachtjes schommelend onder het rijden

word ik me van mijn omgeving bewust

De zon geeft de rotsen gloedvolle kleuren

de zandheuvels strekken zich golvend uit

Hoe wonderlijk dat dit

stille gebeuren

me wakker maakt

als een klok die luidt

Margreet van der Linden – Osinga ♥

15 – 29 nov groep 2011:
Hallo Joyce,
Ik wil je nog eens bedanken voor de wonderlijke reis. Het was geweldig. De woestijn is prachtig, maar de manier waarop jij ons begeleidde maakte deze reis nog waardevoller. Ik kijk vol heimwee terug, maar ben ook zeer dankbaar dat ik het heb mogen beleven. Misschien tot ziens,

Groetjes, Marleen van Haeren ♥

15 – 29 nov groep 2011:
De Woestijn … Hij omarmt je met al zijn rust.
Hij geeft je ruimte en neemt je mee in zijn ritme van dag en nacht.
Hij laat je genieten van zon en wind.
De stilte valt als een warme deken om je heen en je voelt je heel klein in deze oneindige ruimte van de woestijn.

Yvonne van Eijden ♥

18 okt – 4 nov groep 2011, 13-daagse Woestijn-Kamelentocht:
Lieve Joyce,
Dank voor weer een prachtige reis door de woestijn. Ik heb ervan genoten. Drie reizen met allen hun eigen bijzonderheden, mensen en ervaringen.

Ik dank je voor jouw aanwezigheid en samen-zijn. Lieverd, dank voor alles, voor jouw goede zorgen, delen, lachen, huilen, sigaretjes….
Hele dikke kus, Atie Meijer ♥

18 okt – 4 nov groep 2011, 13 dgse Woestijn-Kamelentocht:
Lieve Joyce,
Je hebt gelijk, mijn hart is helemaal open gegaan. Ik voel zoveel liefde in me en jij + mijn ervaring in de woestijn hebben me nog iets anders doen inzien, nl. dat ik die liefde naar buiten kan uitdragen, met heel veel overtuiging en passie.
Dit is wat ik meeneem uit de woestijn en daarvoor wil ik jou bedanken. Het is een groot geschenk en dat wou ik je even terugkoppelen omdat ik weet dat dit ook jou goed doet om te horen.

Liefs, Ilse Hendrickx ♥

18 okt – 4 nov groep 2011, 13-dgse Woestijn-Kamelentocht:
Lieve Joyce,
Goh meid, wat een bijzondere reis heb je ons gegeven. Op allerlei niveaus. Het was een hele intense reis voor mij.

De gebieden die we in de woestijn doorkruisten waren ongelofelijk prachtig. Ik vond mijn eerste woestijnreis al onvoorstelbaar mooi en droeg daarvan de herinneringen nog dicht bij me. Ik was bang dat ik het in mijn hoofd te mooi had gemaakt en daardoor dus ook te hoge verwachtingen had van deze reis. Maar de schoonheid van de woestijn overtrof zelfs mijn verwachtingen. Het was allemaal nog mooier en intenser dan ik me had kunnen voorstellen. De weidsheid, de bergen, de kleuren, de vormen en structuren…zo prachtig, zo afwisselend. Als ik weer eens met open mond stond te kijken en geen woorden kon vinden voor de schoonheid die me steeds weer verraste, dacht ik dat er niets mooiers meer kon zijn. En dan kwamen we even later weer op een andere plek die dezelfde reactie opriep. Onbeschrijfelijk. Ik heb het gevoel dat we constant in een immens kunstwerk aanwezig waren, gevormd door de krachten der natuur. En ook had ik regelmatig het gevoel in een groots tempelcomplex te rijden.

Ik voelde me (weer) enorm thuis in de Sinaï. Vanwege de woestijn in al haar facetten, maar niet in de laatste plaats omdat jij en de mannen zo goed voor ons zorgden. Het verliep allemaal zo vanzelfsprekend en soepel, maar ik weet dat jullie de reis heel goed voorbereid hebben en tijdens de reis ook heel hard gewerkt hebben. En dat ook nog met een paar zieken. Behoorlijk zwaar voor jullie dus. Ik ben jullie allemaal hartstikke dankbaar voor de goede zorgen, maar ook voor het plezier wat we hadden.

En dan de kamelen…wat zijn ze toch leuk!!!! Ik heb er weer enorm van genoten, van Abu Ghasi die mij wilde dragen, maar ook van de andere kamelen. Het rijden op een kameel voelt voor mij eigenlijk heel vanzelfsprekend en gemakkelijk. Alsof ik dat al mijn hele leven heb gedaan. Waarschijnlijk heb ik ooit al heel wat nomadische levens geleefd en zit dat nog ergens in mijn systeem. Nu had ik natuurlijk ook het geluk op de wijze Abu Ghasi te mogen rijden, waardoor het me gemakkelijk afging. Behalve als hij een super lekker bosje zag…dan was er geen houden meer aan en moest ik geduldig wachten tot hij weer genoeg had en verder wilde.

Wat ik ook heel fijn vond was dat de mannen ons en hun kamelen weliswaar goed in de gaten hielden en stuurden daar waar nodig, maar dat we alle ruimte kregen om in een gevoel van vrijheid te kunnen rijden. Dat was heerlijk.

En ik heb enorm geboft met mijn groepsgenoten. Wat een fijne, mooie, respectvolle mensen allemaal. Prachtige gesprekken en veel plezier. Wat wil je nog meer. Het voelde steeds meer als een grote familie zoals we dag na dag met de totale groep verder trokken. Er ontstond een eigen ritme waar ik me wonderwel in kon thuis voelen.

Ik draag uiteraard ook nog een hele bijzondere herinnering aan wat ik samen met jou en Els heb mogen beleven. Het is bijna niet te geloven dat we zo duidelijk geleid worden om te doen wat er gedaan moet worden, voor ons zelf, voor de woestijn en al haar bewoners. Het is voor mij een groots geschenk dat ik dit Lichtwerk niet alleen, maar samen met jou en Els mocht doen. Ik hoefde nauwelijks wat uit te leggen, het gebeurde als vanzelfsprekend. Over synchroniciteit gesproken!!!! Voor mij was dit het meest essentiële deel van de reis. Ik weet nu waarom de woestijn me riep en ben ontzettend blij dat ik er gehoor aan heb gegeven.

Lieve Joyce, ik voel me echt een begenadigd mens dat ik jou en de woestijn heb mogen ontmoeten. Wat ben je toch een prachtige, mooie vrouw.
Moeder van de Woestijn.
Deze naam past echt helemaal bij je. Zonder dat je het zelf in de gaten hebt doe je ingrijpend en essentieel ” werk “, vanuit liefde. De woestijn en haar bewoners zijn aan je toevertrouwd.

Joyce, je bent een groot voorbeeld voor mij in je openheid en je puurheid. Dank je wel. Ik hoop je te blijven ontmoeten, hoe en waar dan ook.

Heel veel liefs, Francy van Dijk ♥

18 okt – 4 nov groep 2011, 13-dgse Woestijn-Kamelentocht:
Hai Lieve Joyce,
Vervuld van natuur en kosmos, ben ik helemaal leeg geworden, het is stil in mij.
Dank aan Joyce, de bedoeïenen en de kamelen voor deze onvergetelijke ervaring.

Knuf van Els

Els de Noord – Hogendijk ♥

18 okt – 4 nov groep 2011, 13 dgse Woestijn-Kamelentocht:
Ha lieve meid,
… ik heb op dit moment nog steeds vleugels. Ik denk ook nog aan jou en je geweldige spontaniteit, openheid, warmte, je vriendschap met de mannen, je liefde voor de kamelen en je lach natuurlijk en nog wel meer…

Ik dacht er ook aan dat jij (ook jij) veel geeft aan anderen. Jij vroeg aan mij ‘wie zorgt er nou voor jou?’ en die vraag heeft me ook bezig gehouden. De vraag aan jou of eigenlijk is het meer een idee van mij over jou ‘zorg je wel goed voor jezelf? En je eigen gezondheid?’ . Je was ziek en ging toch door, dat vind ik zorgelijk meissie. Dus ongevraagd advies aan jou (met warmte en een glimlach voor je): zorg ook goed voor je zelf, je lijf en je leden. Want dat is oh zo belangrijk.

Nou dikke zoenen en je hebt vast weer een leuke groep.

Lia Kronenburg ♥

22 mrt – 5 apr groep 2011:
Hoi Joyce,
De kameelreis heeft veel met me gedaan….
Ik wil je nogmaals bedanken voor de reis, ik vind je een bijzondere vrouw!!!!

Je bent altijd welkom bij mij, als je in Nederland bent, wie weet!!!!

Lieve groet, Lidy te Welscher ♥

22 mrt – 5 apr groep 2011:
Haaai Joyce,
Bedankt voor de heerlijke reis met je geweldige mannen!!
Lieverd, tot gauw, liefs Tru

Trudy Romeijn-van der Geest ♥

8 – 15 mrt groep 2011:
Hoi Joyce,
(…..) Voor de rest nogmaals: ik heb genoten van de tocht. Hoewel ik het fijn vind in mijn huis en het daagse leven weer snel oppik, merk ik ook een heimwee naar de Sinaï en vraag ik mezelf wel eens af wat ik doe in deze maatschappij hier. Het leven hier, de mensen, het lijkt vaak zo onecht. Zijn met zulke materiële zaken bezig. Met consumeren. Vond het wat dat betreft heerlijk bij jullie.
Mis ook de kookkunst en de zorg van de mannen. Moet nu weer gewoon alles zelf doen. Net vanmorgen à la Jim’a brood pannenkoeken gebakken. Het was redelijk, hij kan beter 🙂

Heel veel dank voor een heerlijke vakantie en ‘thuis’ zijn. Op de één of andere manier voelt de Sinaï en Dahab echt als thuis voor mij. Ook de kamelen vond ik heerlijk.
Ik hoop t.z.t. weer naar jullie toe te komen en als ik iets voor jullie kan betekenen dan hoor ik dat graag!

Heel veel liefs en een hartelijke groet, ook aan de anderen.

Tineke Muilwijk ♥

Kerstreis 2010:
Joyce, nogmaals een hele grote knuffel voor de bijzondere wereld van kamelen, bedoeïenen en de Sinaï die ik door jou heb mogen ontdekken. Door je relaxte manier van doen heb ik me heel vrij gevoeld het echt te ervaren, op m’n eigen manier.

Ik voelde me heerlijk tijdens, maar ook na de reis. Het gevoel van met rust en aandacht bezig te zijn en te handelen bevallen me erg goed.

Lieve allebei, ik heb met jullie een Kerst gehad om nooit te vergeten!

Veel liefs, Floor

Florence Kuijper ♥

Kerstreis 2010:
Joyce, door jouw ontspannen houding heb ik me geen toerist gevoeld. We waren gewoon samen gezellig op reis. De andere reisgenoten hebben daar net zoveel in bijgedragen.
Ik vond het gezellig, ongedwongen en kon heerlijk mezelf zijn.

Iedereen bedankt, doe ook iedereen de groeten en geniet van je leven.

Warme groet, Dineke van der Wielen – Drent ♥

7 – 14 dec groep 2010:
Hoi Joyce,
Wauw, wat is het een belevenis geweest. Het is niet te beschrijven aan anderen, er gebeurt zoveel in mijzelf sinds die week.
Ik moest echt wennen na thuiskomst, ik was op twee plaatsen en in twee tijdzones tegelijk, ken je dat? Alsof tijd en afstand er niet meer toe doen, het was heerlijk om me zo te voelen.
Maar het was ook emotioneel. Wat een lieve mensen bij elkaar in onze groep!

Je leest het, ik ben nog lang niet klaar met verwerken van de indrukken en we denken stiekem aan een volgende trip bij je, hoor!

Liefs, Yolanda Vermeulen ♥

7 – 14 dec groep 2010:
Lieve Joyce,
Geef even een kort berichtje om te zeggen dat ik jullie zo mis! Wat was het heerlijk, wat heeft de woestijn met mij gedaan?
Ben zo anders in het leven hier terug gekomen, in positieve zin hoor!
Denk elke dag aan het leven in de woestijn, zo puur, en van alle overbodige dingen ontdaan.
Dankjewel, een dikke kus van Margreet

Margreet van Walsum ♥

23 – 30 nov groep 2010:
Lieve Joyce,
Ik heb ontzettend genoten van de reis en het heeft me veel gebracht. De groep en de mannen maakten het heel bijzonder. Ik zal hier nog met veel warmte aan terugdenken.

Veel liefs, Carla van Zelm ♥

23 – 30 nov groep 2010:
Lieve Joyce,
Bedankt voor het prachtige avontuur.
Echt super dat jij mensen de kans geeft om jouw ziel, verbonden met de woestijn, te delen.

Ik heb heel veel gekregen van jou, de kamelen, de gezellige groep en die mooie mannen van jou!

Dank je wel!
Paulien Bertels :-))) ♥

23 – 30 nov groep 2010:
Lieve Joyce,
Wat fijn dat jij deze reizen organiseert en dat ik ben meegegaan! Ik vond het fantastisch.
Wie weet kom ik nog een keer terug voor een langere tocht. Je bent een mooi mens!

Liefs, Margie Grob ♥

23 -30 nov groep 2010:
Lieve Joyce,
Bedankt voor deze geweldige reis. Ik zal nog vaak terug denken aan al die mooie momenten/ervaringen en natuurlijk aan jou.

Dikke knuffel Karin Botterop ♥

2 – 16 nov groep 2010:
Hoi Joyce,
Wat een goede vrienden heb je daar toch om je heen. Musa, Aliyèn en alle anderen. Ze zijn stuk voor stuk schatjes. Wat leven die mensen toch heerlijk bij en op hun gevoel.

Ik heb enorm genoten van de reis. Ik had niet verwacht dat de rust zo in mij zou zakken. Wat heerlijk om dat te ervaren. De eerste dag schoot de middagpauze maar niet op. Na een uur wilde ik al weer verder, toen waren ze nog aan het koken. Na 2 uur hadden we gegeten en dacht ik toch echt weer verder te gaan, maar nee, ze gingen eerst nog een dutje doen…Mijn geduld werd erg op de proef gesteld. En vervolgens is het niet te geloven dat ik 2 dagen later, na 3 uur pauzeren, er nog niet klaar voor was om weer verder te trekken.

Geweldig. Ik kon rustig uren op een rotsblok zitten rondkijken.
Ook de combinatie met nog een paar dagen Dahab is geweldig. Het leken wel 2 vakanties achter elkaar.
Ik kijk terug op een geweldig avontuur en mijn volgende vakantie zal vast weer een woestijnreis worden.

Joyce, bedankt voor je inzet en vooral voor je liefde en openheid naar mij toe.

Groetjes en liefs, Ine Jans ♥

12 – 26 okt groep 2010:
Lieve Joyce,
Het heeft even geduurd voordat het zand en de zon die in mijn lichaam zaten verdrongen werden door de snelheid van de wind en regen van het leven hier in Nederland.

Er zijn eigenlijk geen woorden om te beschrijven hoe geweldig het voelt om op een kameel door de woestijn te ‘GOLVEN’ . Ik voelde zoveel respect, nederigheid en grootsheid in ruimte en tijd. Juist in het ogenschijnlijke niets kun je de schoonheid en de onmetelijke rijkdom van het leven ervaren. En dat dat alles is wat je nodig hebt.

Nogmaals dank Joyce voor deze mooie ervaring, en dat je er bent.
Heel veel liefs voor jou en de jouwe.
Nicole Romans ♥

12 -26 okt groep 2010:
Hoi Joyce,
Ik ben wat laat met mijn reactie, deze week is het rustig en heb ik weer tijd om terug te denken aan de woestijn etc. Ik merk dat mijn herinneringen steeds mooier worden en de momenten waarop het voor mij ‘afzien’ was ben ik eigenlijk al vergeten.
Wat me vooral bijblijft is de rust van de woestijn en hoe mooi die is. Ik bedacht vaak dat dit landschap gedurende duizenden jaren nauwelijks veranderd is, op de erosie na. Dat Mozes hier al doorheen is getrokken etc. Ik begin al een beetje heimwee te krijgen.

En dan nog de nachten, het was mooi dat het volle maan was, waardoor je steeds nog veel kon zien ‘s avonds en als ik ‘s nachts wakker werd waren de sterren zo mooi dat het jammer was om weer te gaan slapen. De eerste nacht was wennen, slapen onder de blote hemel. Daarna was het genieten. Wat me ook bij zal blijven is hoe wij de 2e dag al voor 11.00 uur tegen een rots aan zaten en dat we daar tot 15.00 uur minstens zouden blijven. Ik bedacht hoe ik mijn tijd toch nuttiger kon besteden. Het was bijzonder om te merken dat ik daar de 4e dag al helemaal geen last meer van had, heerlijk om gewoon te kunnen zitten etc en niks te hoeven.

Ik heb genoten van de bedoeïenen en hoe zij vuurtjes stookten, eten kookten en hoe zij iedere dag opnieuw met veel zorg al onze rotzooi weer op de kamelen laadden.

Tenslotte de kamelen, bijzondere dieren, ze geven een prachtig voorbeeld van hoe je in zo’n klimaat en omgeving kunt overleven: doe rustig aan en windt je vooral niet op. Hun hoofden kregen voor mij steeds meer menselijke trekken.
Ik denk dat jij nu weer op de volgende tocht bent. Geniet van je kamelen en de woestijn en ik wens je nog heel veel mooie ervaringen.
Lieve groet, Wiljo Brenninkmeijer ♥

21 sept – 5 okt groep 2010, try out 13 dgse Woestijn-Kamelentocht:
Lieve Joyce,
Van deze reis is mij 1 woord bijgebleven…
We hadden de zware pas gehad, in de verzengende hitte, zaten bij het vuur, in het zilveren zand van de oneindige wadi Z, de maan scheen, het was alsof er sneeuw was gevallen zo wit was het en zo stil…en Subaih staarde in de verte en zei het heel zachtjes: MANZAR…

En dat was het, elke dag weer…
Ik weet niet of ik lang kan wegblijven…

Veel liefs, Gertha Sijbers ♥

21 sept – 5 okt groep 2010, try out 13 dgse Woestijn-Kamelentocht:
Lieve Joyce,
Hierbij mijn evaluatie van de reis:
Ik wilde graag een langere en een nieuwe uitdaging in de woestijn en die heb ik gekregen. Een uitdaging met de elementen is het geworden.
Na 1 uur op de kameel al een grote regenbui waarbij we drijfnat werden. Iedereen danste van geluk totdat het besef kwam dat al dat water ook ergens naar toe moest. Prachtig al die watervalletjes van de rotsen. Daarna ‘s nachts regelmatig onweer en bliksem waarbij een hele wadi verlicht werd en een hele bijzondere aanblik gaf.
13 dagen van een onbeschrijfelijke hitte (45+) wat een aanslag op je conditie gaf en dan ook nog die bergpassen over.
EN dan het uitzicht en die kleuren. Vloeren van lavendelblauw, alsof er een oud paleis had gestaan. Kalkzand rotsen die zo rood waren alsof er grote hompen vlees lagen en het geel wat bijna goud gekleurd leek.
Dit voor iedereen!!! Als een eerste ervaring waardoor er een hechte band ontstond tussen de bedoeïenen, de deelnemers en de kamelen. Ieder was van slag, had op zijn manier behoefte aan water of schaduw maar gezamenlijk hebben we deze reis volbracht.

Een onbeschrijfelijk mooie reis is het geworden met waardevolle herinneringen om nooit meer te vergeten.
Heel veel plezier met de volgende reis en doe de mannen de groeten. Een dikke knuffel en alleen al om jou weer te zien zal ik terug komen.
Marina Visschedijk ♥

21 sept – 5 okt groep 2010, try out 13 dgse Woestijn-Kamelentocht:
Lieve, lieve, lieve Joyce,
Hoe ik het heb gevonden? Nou, bloody hot natuurlijk!!!!!!!!! 🙂

Meid, het was de tocht der tochten! Wat super om de allereerste 13-daagse tocht mee te mogen ervaren, om samen met de mannen voor het eerst nieuwe plekken te ontdekken (de prachtige Jebel met al zijn kleuren, de schitterende wadi’s, de mooie dagtocht over de bergketen en het grote kamelenfeest bij DE acacia boom der acacia bomen) en om samen met zijn allen alles te trotseren; de benauwdheid en ongekende hitte voor de tijd van het jaar, de vliegen, het onweer en…de regen!!! Wat een vreugde was dat en wat onbeschrijflijk mooi om de woestijn zo groen mee te mogen maken, al die bloemetjes en nieuwe scheuten overal.

En als toetje nog jouw eerste rijden op Soebje mee te mogen maken, waar je echt als een prinses op gereden hebt. Mooi, mooi, mooi. Of, om met Jima te spreken: wow, woman!

Het moet allemaal nog bezinken en elke keer als ik er thuis over vertel komen er weer nieuwe herinneringen boven. We hadden een super groep mensen bij elkaar voor een super tocht.
Dank, dank, dank dat je deze reis mogelijk gemaakt hebt! En ik weet niet wanneer, maar…tot een volgende keer!

Dikke zoen, Manon Wortel ♥

6 – 20 apr groep 2010:
Lieve Joyce,
Het was fantastisch.
De weidsheid, de stilte, de sterren en niet te vergeten de zorgzaamheid van de bedoeïenen.
Een ervaring die ik niet graag zou willen missen.
Mezelf tegenkomen en grenzen verleggen.

Er gebeurt van alles, vaak niet te benoemen.

Bedankt voor alles. Jeltje Roelofsen – v.d. Schaaf ♥

1 – 15 dec groep 2009:
Lieve Joyce,
Het is alweer zo’n 3 weken geleden dat ik thuis kwam uit de Sinaï. Hoe ik het vond…?
Ik heb deze 2e kamelentocht weer als fantastisch ervaren…die prachtige oer landschappen met schitterende kleuren, die wonderlijke, trouwe kamelen die zwaar beladen met hun ranke benen zo behendig over bergpassen lopen…de grillige vormen van geërodeerde rotsen en uitgestrekte zandduinen…de stilte…de prachtige sterrenhemels…en de altijd vriendelijke Bedoeïenen die ons goed verzorgden en tenslotte jouw aanwezigheid Joyce, ziek (zoals bij de start van deze tocht) of gezond, maar altijd met de nodige humor en in alle omstandigheden helemaal jezelf !

Ondanks dat ik voor de 2e keer met jou op tocht ging, heb ik voor het overgrote deel nieuwe routes en gebieden gezien en… wat ik al kende was zó bijzonder, dat ik heel blij was daar opnieuw te mogen komen. Voor mij is de woestijn echt de mooiste oer plek op aarde en ik betreur het te weten dat het deze keer écht mijn laatste keer is geweest omdat mijn 70-jarige lijf steeds meer moeite krijgt met het gesjouw van tassen, slapen op de grond en hulp nodig heeft met het opstijgen op de kameel.
Het maakt me weemoedig dit afscheid, maar ik troost me met de gedachte dat ik prachtige foto’s én Egyptische muziek heb waarmee ik op elk moment mijn dierbare herinneringen weer kan oproepen en op die manier tóch daar kan zijn waar mijn hart ligt!

Met dikke knuffels voor jou, Lyda Vermeulen ♥

1 – 15 dec groep 2009:
‘s Morgens steek ik mijn neus boven de slaapzak en laat mijn gezicht verwarmen door de zon die langzaam boven de horizon verschijnt.
Ik hoor het gebabbel van onze bedoeïenen vrienden en ruik de geur van het kampvuur. Dat wordt de eerste kop bedoeïenen thee van de dag. Heerlijk!
De kamelen liggen genoeglijk te knabbelen op wat hooi.
Langzaam schuift een ieder aan bij het ontbijt en warmt zich aan de eerste zonnestralen.
Als vanzelf zitten we enige tijd later op onze kameel en een nieuwe dag met prachtige vergezichten ligt voor ons.

In een rustig tempo rijden we door het eindeloze zand, langs prachtige rotspartijen, door drooggevallen rivierbeddingen en genieten van de stilte.
De dag glijdt voorbij en voordat je het weet staan de maan en de sterren weer aan de hemel.
Ik kruip mijn slaapzak in. Kijk naar die miljoenen lichtjes boven mij en denk…wat is nu eigenlijk het verstrijken van de tijd?
De tijd in de woestijn heeft duidelijk mijn voorkeur!! Dat is zeker, na deze tijdloze ervaring!!

Bedankt Joyce dat tijd geen rol speelde maar des temeer de woestijn, de kamelen en de vriendschap.

Ik kom terug!!! Liefs, Lienepien

Carolien Lammers ♥

10 – 24 nov groep 2009:
Onderzoekend en nieuwsgierig kijkt hij mij aan met zijn grote ogen, terwijl hij bedachtzaam op enkele takjes knabbelt. Hij voelt goed aan, een volwassen man van 15 die wijsheid en kracht uitstraalt. Zijn naam is Asfur.

Altijd op zoek naar speciale vakanties, koos ik dit jaar voor 9 dagen nomadisch reizen in de Sinaï woestijn in Egypte. Ik was op zoek naar ‘leegte’. Leegte die ik kon gebruiken voor hernieuwde inzichten, nieuwe uitdagingen, nieuwe kansen, op ontdekkingsreis in mijzelf. De woestijn, indrukwekkende gele en rode zandvlaktes, grillige rode rotsen en bergen die een fantastisch contrast vormen met het woestijnzand. Rotsformaties die door de stand van de zon steeds weer van kleur veranderen. Kale winderige steenvlaktes. Diepe canyons. Het landschap dwong respect af.

En juist in dat landschap en die atmosfeer vond ik de ruimte om afstand te nemen van het werk, de hectiek van het brandweervak, gedachten, gevoelens, ballast uit het verleden. Ik kon weer helemaal één worden met mijzelf. Bevrijdend!

Soms was het bijna onwerkelijk om door het landschap te reizen. En vooral de manier waarop. In gezelschap van bedoeïenen op je eigen kameel door de woestijn. Geen hedendaagse voorzieningen tot je beschikking. Koken op een houtvuur. Samen leven met de bedoeïenen. De hele woestijn tot je beschikking. De woestijn is zo puur en schoon dat ik mij zelfs na 9 dagen niet wassen niet vies voelde. En dan het slapen onder de blote sterrenhemel, waar je de melkweg en duizenden sterren elke nacht voor je alleen hebt, tja, daar kan echt geen enkel vijfsterrenhotel tegenop!

De omgang met de kamelen en bedoeïenen was puur. Ik kreeg een haat-liefdeverhouding met Asfur. Een kameel met een eigen wil, die ik maar tot bepaalde hoogte kon controleren.

Voor iemand als ik die altijd veel onder controle wil hebben wijze lessen. Maar Asfur leerde mij in het NU te zijn, te accepteren, los te laten. Het was alsof hij aanvoelde waar ik naar op zoek was.

Als je ook op zoek bent naar het NU, doe dan net als ik en ga de woestijn in! Ik ben in ieder geval geraakt door de woestijn. Het afscheid van mijn wijze leraar was zwaar. Ik kom zeker terug Asfur.

Bart Cox, afdeling Veiligheid en Handhaving Venray (gepubliceerd) ♥

20 okt – 3 nov groep 2009:
HET WAS GEWELDIG
Het heeft meer gedaan dan ik had kunnen bedenken.
Vooral de eenvoud waarin je leeft heeft diepe indruk op mij gemaakt. Geen prikkelingen van de stad maar een nacht met boven je een zee aan sterren waarin je kunt verdrinken.
Geen drukte over de Mexicaanse griep of de kredietcrisis, maar lekker hangen in het zand tegen een kamelenzadel. Beetje praten en kijken, kijken en nog eens kijken.
Zoveel te zien hoe de bedoeïenen leven met hun kamelen. Hoe iedere avond en middag een heerlijke warme maaltijd op een simpel vuurtje wordt klaar gemaakt, het op-en afzadelen van de kamelen en nog veel meer.
Het is alsof je naar discovery channel zit te kijken. Geweldig!
Ik had 2 boeken bij me omdat ik dacht wat moet je toch een hele avond en middag doen? Gewoon helemaal niets! Ik heb me geen moment verveeld, integendeel ik kwam tijd te kort. Heel bijzonder om te ervaren wat je als mens nodig hebt.

Ik mis de kamelen en mijn lieve kleine, schattige, eigenzinnige Asfur. Ja, hij staat op de frontpage van mijn computer, website en schoorsteen. Gelukkig heb ik tientallen foto’s en films van de lieve schattenbout(en).
Wat heerlijk was het op het hoogste topje van Asfur heerlijk wiegend in het zonnetje met een zacht koel briesje. Wat wil je nog meer?

De woestijn wat een geweldige plek om te zijn en de bedoeïenen zoals zij daar leven heeft een grote indruk op mij gemaakt. Wat je nodig hebt als mens weten zij jou als geen ander duidelijk te maken.

Lieve Joyce, geef aan iedereen en jezelf een dikke kus en voor Asfur een lekkere neten pulken behandeling!!

Tot snel.
Liefs, Willemine Semeins ♥

6 – 13 okt groep 2009:
Dag lieve, lieve Joyce,
Joyce, het was geweldig. Ik heb genoten van iedere minuut op of af de kameel.
Ik probeer iets van de stilte van de woestijn bij me te houden. Geen radio, geen tv, weinig woorden.
Het was heerlijk om bovenop die kameel helemaal alleen in het landschap te zijn.

Ik heb ook genoten van je vrienden; hoe ze samen voor ons en hun kamelen zorgden.
En jouw organisatie liep op rolletjes! Petje af!
Het meeste heb ik je ook gezegd, dacht ik. Wil je de groeten doen aan Subaih en Musa?
Heel veel liefs en naar ik hoop tot ziens,

Mária Berenschot ♥

14 – 28 apr groep 2009:
Dag mooie nomadenvrouw,
Wat een impact kunnen negen dagen hebben.
De woestijn binnengaan voelde als thuiskomen. Zo licht, onbevangen en blij voelde ik me. Zo beschermd en verbonden ook. Alles ging open. Naar dat gevoel kan ik nu altijd weer terug.

Zeldzaam hoe jij precies de juiste mannen en kamelen hebt weten te vinden. Of vonden zij jou? Hun ritme, rust, vrolijkheid en wijsheid. Hun volledig in het Nu zijn. Hun aandacht en zorg voor de kamelen en voor ons.

En dan de kamelen. Wat een heerlijk, mooie beesten. Ik ben van ze gaan houden. Elk dier zo`n unieke eigenheid. De kick als je om je heen keek en dan die hele stoet zag lopen. Soms moest ik mezelf gewoon knijpen, om zeker te weten dat ik niet in een of ander fictief filmdecor terecht was gekomen.
En vooral: mijn lieve Tunesi. Stevig doorstappend, bijna altijd voorop. Waardoor ik me soms helemaal alleen met hem voelde. De leegte totaal kon ervaren.
De heerlijke cadans van zijn lopen, wat mijn hele bekkengebied deed stromen. Zijn uiterst bedachtzame geknabbel op takjes en stokjes; het ultieme voorbeeld van onthaasten.
Ik werd elke dag weer blij van hem.

En natuurlijk: de woestijn. Mooiste plek op aarde. De prachtige afwisseling van ruimte en hoogte. De steeds wisselende vormen en kleuren van de rotsen en bergen. De ontelbare `gezichten` in de rotsen, bijna als wachters, hoeders. Veilig en geborgen voelde ik me er door. Het windje dat er altijd was. De geur van de zon en het zand. De drie duiven die dagenlang met ons mee leken te vliegen. De luchten. De stilte. De leegte die niet leeg is. De sterren. De prachtige slaapplekken waar het zo heerlijk dromen was en zo mooi wakker worden.
Magisch.

Dank je Joyce! Voor deze geweldige ervaring. Maar ook voor wat je voor de bedoeïenen en de kamelen doet. Ze verdienen het zo helemaal!

Machteld van Ede ♥

14 – 28 apr groep 2009:
Hallo Joyce,
Ik ben alweer bijna 2 weken thuis en ook weer aan het werk.
Intuïtief wist ik dat de uitwerking van deze reis nog wel even zal duren en vandaar dat ik niet meteen heb gereageerd.
Ik heb de reis als heel bijzonder ervaren en ik heb mij gewoon laten gaan op het ritme van de dag en de bedoeïenen. Ik heb me ook niet bewust bijgestuurd tijdens de reis om me gezellig sociaal op te stellen, wel een deelgenoot te zijn, maar niet op uit om er bijzondere vriendschappen aan over te houden.
Ik voelde me bijzonder in contact met de omgeving en ook met de kameel Asfur, die, als we zo alleen werden gelaten, heel goed luisterde.
Wellicht is het je ook opgevallen dat ik volkomen mijn eigen gang ging en dat is mij ook prima bevallen.
Bij terugkomst was ik nog enkele dagen niet helemaal terug. Ik deed wel gewoon de dingen die ik wilde doen, maar op de automatisch piloot. Ik zocht ook geen drukte op, terwijl het toch Koninginnedag was. Tot heden kan ik ook gewoon dat gevoel terughalen en dat maakt dat als het vandaag niet lukt, dan morgen.

Joyce, ik hoop dat je nog heel veel leuke tochten zult maken met inspirerende deelnemers en ik wens je alle succes.

Groetjes, Marie-Louise Schuurkes ♥

24 mrt – 7 apr groep 2009:
Hey Kamelen Vrouwtje!!!!
Wil je nog even iets laten weten…van de laatste tocht Joyce…
Heb de KRACHT van de stilte ontdekt deze keer, hoeveel tochten heeft een mens nodig niet waar…
Hoop dat er voor mij iets vruchtbaars uit zal ontstaan.
Lieverd, mijn dank is Groot. Warme groet van een 57-jarige Spoorzoeker.

Renie Roskam ♥

24 mrt – 7 apr groep 2009:
Hi lieve Joyce,
Ben nu weer een tijdje thuis en wil je graag laten weten hoe ik deze trip heb ervaren.
De eerste 5 nachten heb ik alleen over de woestijn gedroomd. Zelfs zo, dat als ik wakker werd, ook echt dacht dat ik er lag.
Het is prachtig om te ervaren dat het elke keer weer een andere intensiteit heeft. Zal wel met je eigen ontwikkeling te maken hebben….denk ik, hoop ik……
Vond het een fijne groep en de jongens waren WEER geweldig. Heb deze keer vooral van de oudere heren genoten die nog authentiek zijn, net als de woestijn. Daar kon ik uren naar kijken.
Ik ben misschien wat stil tijdens de trip (kom ook juist voor die stilte) maar het maakt elke keer (3e) weer zo`n indruk op mij en vind ik het heerlijk om in die stilte te zijn.
Teveel woorden aan iets geven kan iets prachtigs ook teniet doen.
Heerlijk zo`n plek te weten waar ik naar toe kan gaan als ik daar behoefte aan heb of naar verlang.
Jij vooral dank dat je dit mogelijk maakt.

Heb ook weer van jou genoten, je ontwikkeling te zien binnen die gemeenschap en jou ZIJN daarin.
Lieve Joyce, ik wens jou (en de jongens) nog veel van deze mooie trips toe.

Een dikke zoen, Liesbeth Timmerman-Roskam ♥

24 mrt – 7 apr groep 2009:
Hee meis!
Voordat ik vertrok vroeg ik me af hoe het zou zijn. Net zo indrukwekkend als de 1e keer? Uiteindelijk besloten om zonder verwachtingen te gaan en gewoon te genieten van wat er zou gebeuren.
Toen ik je weer zag, wist ik dat het goed zat! Jouw schaterlach en innige omhelzing waren het begin van alweer een onvergetelijke prachtige tocht!
Toen ik 2 dagen later op Shailèn zat en kleine Mohammed naast me reed op Saïde, voelde alles weer zo vertrouwd.
Jij, de bedoeïenen, de kamelen en de prachtige woestijn…Alles was weer compleet!

Genoten heb ik van Shailèn (lazy woman on a lazy camel, haha), gekke Dahrutsj, zwangere Saïde (laat je het weten als ze bevallen is?), Asfur, Tunesi, Jamila, Soebje en al die andere kamelen! Genoten heb ik weer van en met jou! Genoten heb ik van die onvoorstelbare schoonheid van de woestijn!
Maar vooral genoten heb ik van de momenten met de jongens. Vooral `s avonds als iedereen naar bed was en Manon, jij en ik met ze overbleven: kaarten met Ied en Ahmed, Arabische schrijfles van Ied (kijk maar, het is echt heel makkelijk! Haha), ruggendans met Jim`a, kleine Mohammed die toekeek en Elvis die stiekem pepermuntjes jatte en shaggies rolde voor zichzelf en Ahmed. En dat alles met op de achtergrond het vertrouwde geroezemoes van Subaih, Aliyèn, Musa en Jim`a die aan het kaarten waren.

En wat benijd ik je dat je zo mooi mag wonen! Niet alleen een mooi huis midden tussen de bedoeïenen, maar ook Jamila en Soebje op je erf en Subaih en Aliyèn als directe buren. Wat heb je het getroffen!
Leuk om te zien dat je je daar volkomen thuis en op je gemak voelt.
Daarna door het raam klimmen (haha!) van het huis van Aliyèn om met hem, zijn vrouw en Subaih thee te drinken. Leuk leuk leuk!

Het afscheid nemen van de woestijn, de kamelen en de jongens viel me weer zwaar…
Toen ik afscheid nam van Musa, moest ik hem beloven om terug te komen. Daarom: tot gauw!!
En dank je wel dat ik weer zo enorm heb mogen genieten!

Liefdevolle kussen xxx en dikke knuf!
Marjan Beijerbacht ♥

24 mrt – 7 apr groep 2009:
Lieve Joyce,
Wat een prachtreis was het weer, gewoon verder lopen daar waar we de vorige keer moesten stoppen om zonodig terug te gaan naar Nederland. Heerlijk om iedereen weer terug te zien en op mijn eigen vertrouwde Asfur te mogen zitten. Wat heb ik weer genoten van het Arabische gebrabbel, die zware zangerige klanken op de achtergrond. De gesprekken tussen Jim`a en Musa. De één druk en snel en de ander zacht en rustig (relativerend?). Om vooral ook de gesprekken rondom het vuur niet te vergeten. De reis zou niet compleet zijn zonder de gekheid van Jim`a. Vandaag op het balkon moest ik opeens aan mijn zoon Onno denken, die is ook altijd zo druk aan het praten !!! Maar ondertussen houdt hij alles in de gaten en is erg sociaal.
Zelf zal ik wel weinig gezegd hebben maar dat maakt niet uit, dat is het mooie van deze reis en het gaat toch om hoe je het zelf beleeft. Heerlijk om niets te zeggen.
Verder voelde ik me zeer vereerd om zowel bij Aliyèn als bij Musa een kopje thee te mogen drinken. Per slot van rekening is er ook nog eens privé en heb het daarom erg gewaardeerd. Wat een schatten van een mannen zijn het toch, allemaal trouwens.

En wat heb je een mooi huisje. Prachtig zoals het is gelegen, zo veilig tussen je mannen in. Met ruimte voor Jamila en Soebje. Ik hoop dat je hier heeeeeeeeeeeeel lang van mag genieten.

Volgend jaar je experimentele reis, je mag mij op de lijst zetten, dat lijkt me grandioos.
Ik wens je een hele fijne reis, samen met je vriendin. Doe de groeten aan iedereen en tot de volgende mail.

Liefs en een dikke knuffel, Marina Visschedijk ♥

24 mrt – 7 apr groep 2009:
Hallo!
Heb na zitten denken hoe ik deze 2e reis nu ervaren heb, dus om je vraag te beantwoorden: hoe vond je het? “Gewoon” heerlijk. De 1e reis was voor mij intenser, deze 2e reis was het zoveel makkelijker om de woestijn te ondergaan en me aan haar ritme over te geven. Zalig. Ik heb nog meer kunnen genieten van de prachtige landschappen onderweg, heb meer gezien dan mij de vorige keer is opgevallen en het was een nog mooiere verdere kennismaking met Jim`a, Musa, Aliyèn, Subaih, Elvis, kleine Mohammed, Ied en Ahmed, met de kamelen (erg passend om een andere kameel te mogen berijden bij deze reis) en met jou.
Ik hoop dat er nog een 3e keer mag volgen…Echt dankjewel voor je passie, je vermogen om ieder te laten zijn wie hij op dat moment is en voor alles wat je regelt en organiseert. Ik heb van begin tot eind genoten, zonder ook maar een moment van ` herhaling ` .
Dankjewel!!!!!

Heel veel liefs en geniet lekker de komende dagen met je vriendin!!!!!
Knuffel, Manon Wortel ♥

17 febr – 3 mrt groep 2009:
Ik lach, huil en voel
Ik droom, geniet en ben blij
Ik reis, ben thuis en weer weg

Wat heb ik genoten van deze bijzondere reis.
De stilte, het niets om je heen, alle indrukken, mijn lieve kameel Sheilan…de woestijn die raakt je zeker!
Een lieve groet voor Jim`a, Musa, Ahmed, Ied, Subaih, Aliyen en mijn eigen Mohammed en natuurlijk ook voor jou!
Bedankt dat je al dit prachtigs met ons wilt delen…tot ooit!

Liefs voor nu…Marlies Radder ♥

3 – 10 febr groep 2009:
Dag Joyce,
Het heeft even geduurd voordat je een reactie terug kreeg van mij. Is alles goed met jou, de kamelen en de mannen?
Ik heb nog lang het gevoel gehad liever daar bij jullie te zijn maar inmiddels heeft dat gevoel weer plaats gemaakt voor fijn hier/thuis te zijn. Ik kijk nog met enige regelmaat naar de foto`s en dan zweef ik zo weer weg.
Het ga je goed! Groet de mannen namens mij,

Veel liefs, Anita van Binsbergen ♥

3 – 10 febr groep 2009:
Ha Joyce,
Eindelijk begin ik weer te aarden en kan ik achter de computer kruipen.
Wat aanvankelijk als een avontuurlijke vakantie is begonnen blijkt uiteindelijk een nieuw hoofdstuk in mijn leven te worden.
Ik heb de bedoeïenen in mijn hart gesloten, ik heb de kamelen in mijn hart gesloten en ik heb jou in mijn hart gesloten.
Dank voor deze geweldige ervaring…
Milja Clazing ♥

3 – 10 febr groep 2009:
Lieve Joyce,
Weer thuis…het voelt niet zo…wat een verdriet. Ik kan niet zonder tranen over de reis praten…ik mis jullie zo…!
Het was geweldig, warm, zorgzaam, ontroerend en wat zijn we verwend!
Heel erg bedankt daarvoor.
Ja, het is heel wat om zo geraakt te zijn door de mensen, het land…
Volgend jaar weer en dan langer en wat doen voor de mensen, echt iets praktisch.
Doe iedereen de groeten en geef ze een knuffel, zeker Sa`ide, dag lieve Joyce tot ziens!!
Liefs, Ellen Blom ♥

3 – 10 febr groep 2009:
Ha Joyce,
Het is zo heerlijk nagenieten met de foto`s. Het viel en valt me nog steeds zwaar hier weer te landen en de dingen op te pakken. Ik doe alles een paar tandjes rustiger, heerlijk.
Ben echt bij mezelf gekomen in de woestijn, helemaal gelukkig. Een hele bijzondere ervaring.
Een heerlijke tijd gewenst en nogmaals heel hartelijk dank dat je dit hebt georganiseerd.
Liefs van Marion Kuiperi ♥

2 – 9 dec groep 2008:
Dag lieve Joyce,
Ik ben inmiddels weer helemaal geland..hoewel iedereen zegt dat ik nog `mellow` ben. Wat was dat een avontuur in de bergen zeg..alhoewel..avontuur..echt spannend was het niet, het leek wel of ik thuis kwam.
Ik voelde me zo één met het landschap, de kamelen..ik heb me er geen moment `vreemd` gevoeld. Ik had echt makkelijk een week in mijn eentje op `n berg kunnen blijven zitten. Ik ben aan het kijken of ik in april nog een keer kan komen..ik laat het je weten..verlang er nu al naar!

Inmiddels heb ik wat gelezen over kamelen en dat samen met mijn ervaring met Tunesi heeft me nog meer respect gegeven voor deze dieren..wat me vooral aantrok is hun traagheid, dat is toch heel anders dan paarden, die zijn snel, gespannen, zenuwachtig..die trage energie gaf me heel veel rust en kalmte.

Ik vond het heerlijk in de bergen, vond het heerlijk met de kamelen, vond het heerlijk met de groep, en met jou en de bedoeïenen. Ik hoop echt dat onze paden elkaar weer kruisen.
Ik wens je een hele fijne kerst en een heel gelukkig en gezond 2009! PS. Geef je een knuffel aan Tunesi voor mij?
Lieve groetjes, Andrea Huisman ♥

2 – 9 dec groep 2008:
Dag lieve Joyce,
Ik heb zo genoten van de reis. Het was echt een heerlijke reis. Ik mis de stilte, het gemak, de warmte en ik vond het ook een hele leuke groep.
Ik vond het erg fijn hoe je het begeleidde. Je was altijd rustig op de achtergrond aanwezig en af en toe kwam je gezellig bij de groep zitten. Heel ontspannen en plezierig.
Het was ook erg bijzonder en luxe om een `eigen` kameel te hebben en ik vind dat ik erg geboft heb met Dahroetsj. Dat is een heel sociaal beestje.
Joyce, nog hartstikke bedankt voor alles.
Ik wens je nog hele fijne feestdagen en hopelijk zie ik je weer.

Liefs, Ineke Venrooij ♥

11 – 25 nov groep 2008:
Lieve Joyce,
Nu het Kerst wordt en we `n nieuw jaar tegemoet gaan (het is alsof ik m`n moeder hoor praten) moet ik je nog zo van harte bedanken voor de mooie reis die je organiseerde.
Deze reis is één van mijn 5 top reizen die ik in mijn (lange) leven maakte.
Wat een schitterende woestijn en wat een lieve mooie beesten die kamelen.
Er prijkt een grote foto op mijn schouw van mij op de kameel. En dan voel ik me weer zitten…vooral als ik niets hoefde naar anderen toe. Lekker in mijn eentje trekken.
Een beetje relaxed functioneren in zo`n groep gaat me niet altijd zo makkelijk af, toch hadden we een lieve groep vrouwen.
Een liefdevolle Kerst wens ik je en een vredig 2009 jaar.
Veel liefs en een stijve zoen, Annelies Jansen ♥

11 – 25 nov groep 2008:
Hoi Joyce,
Ben net weer terug van familie bezoek met kerst in Schotland en weer terug bij de kamelen tocht nu ik een fotoalbum op de computer maak.
Fantastisch dat je het voor me (ons) mogelijk hebt gemaakt om een beetje te kunnen `proeven` hoe het leven in een woestijn is.
De woestijn zag er heel anders uit dan ik gedacht had. Wat zijn er veel verschillende sferen, kleuren en structuren én raadsels over het ontstaan, van het tempo, ritme, rust en van het slapen onder de sterrenhemel heb ik ook genoten!
Allemaal even fantastisch!

Nogmaals dank!
Groetjes, Carola van Drunen-Littel ♥

28 okt – 4 nov groep 2008:
Lieve kamelenjoyce,

Nog (andere) eigenschappen die ik ont-dekte bij de kamelen:
trouw, zorg-vuldigheid, bereidvaardigheid, authenticiteit, volgzaamheid, harmonie, statigheid (=elegantie/gratie), onbevoordeeldheid en boven alles LIEF, zoals jij!
Bedankt voor alles,

Albert Kamphuis ♥

28 okt – 4 nov groep 2008:
Hoi Joyce,
Langs deze weg wil ik je nog even hartelijk bedanken voor een wonderlijke, mooie tocht.
Ik kijk terug op een geweldige tocht, hetgeen mij het meest bijblijft zijn eigenlijk de bedoeïenen. Elke keer denk ik aan hen en wat een bijzonder volk, mensen het zijn. Ik heb diep respect voor hen. Vooral Ahmed zie ik steeds voor mij. Zo verlegen, nog zo jong en ontzettend lief.
Voor mij was de tocht alsof ik heb geleefd met de bedoeïenen.

Ik ging alleen op reis en heb ervaren dat je nooit alleen bent. Soms had ik die behoefte en zonderde mijzelf af. Aan de andere kant was het mooi te ervaren dat iedereen er was voor elkaar. Als iemand iets of iemand nodig had en dat je, ook al ken je elkaar niet, binnen no time toch een soort familie bent.
Maar heerlijk om gewoon alles over je heen te laten komen en te ervaren. En de stilte in de woestijn…geweldig.

Tot horens en doe vooral alle bedoeïenen de groeten van mij.
Liefs, Astrid an Leeuwen ♥

28 okt – 4 nov groep 2008:
Hi Joyce,
HET WAS GEWELDIG!!!!!!
Terug in NL ben ik met mijn gedachten nog vaak in de woestijn.
Wat heb ik een ontzettend mooie reis gemaakt op de rug van de kameel in het bijzijn van de jongens en jou en natuurlijk de rest van de groep.
Ik kan er alleen maar heel enthousiast over zijn en het heeft bij mij iets teweeggebracht waar ik heel blij mee ben.
De eenvoud en puurheid van het leven, dicht bij de natuur heeft me erg goed gedaan.
Zo rustig en vertrouwd je jezelf kunt voelen op de rug van een kameel, wonderbaarlijk. Zo heerlijk je jezelf kunt overgeven aan het genieten van de prachtige omgeving, de mooie mensen, en de rust…
Ik zou bijna zeggen iedereen moet dat eens een keer meemaken.
Ook het leren kennen van de bedoeïenen vind ik fantastisch! Wat een geweldige, vrolijke, zorgzame mannen.
In een woord FANTASTISCH en ik hoop nog een keer terug te kunnen komen.
Heel veel plezier op je volgende trip en doe de jongens de groeten!

Veel liefs, Marie-Jose (Mieke) van Iersel ♥

7 – 21 okt groep 2008:
Lieve Joyce,
Terwijl hier de sneeuwvlokken traag naar beneden dwarrelen, doe ik mijn ogen even dicht en stel me voor dat ik hoog en droog op de rug van Sheilan zit, mijn gezicht in de zon, zonder gedachten en zonder wensen. Zonder iets te moeten. En van ver hoor ik de stem van Jim`a, die een lied zingt dat ik niet versta maar wel begrijp.

Ik heb met volle teugen genoten, van alles: de weidsheid, de `lege` ruimte, het ontbreken van lawaai, van mensenmassa`s en bouwsels, van moeten, van alert zijn. Langzaam maar zeker het ritme van de kamelen volgen, de vertraging voelen, de ene voet voor de andere zetten en zien waar je loopt. De grandioze landschappen, het magische licht, de maan overgoten nachten..slapen onder Orion en dan de geluiden van de dieren horen (ik krijg acuut heimwee).

Ik vond het wonderbaarlijk om te beseffen dat hier al sinds het begin der tijden mensen voorbij getrokken zijn, in de beschutting van dezelfde rotsen hun vuur hebben gemaakt, en hun verhaal over de eeuwen heen vertellen in rotstekeningen. Zoals wij deze tocht gemaakt hebben, ieder met zijn eigen verhaal en zijn eigen manier van zijn.
Bedankt lieve Joyce, dat je je vuur (uit)deelt en dit samen met je vrienden mogelijk maakt.
Woestijn
Ik draai me om en staar
de diepte van de tijd in
mijn handen op steen
voelen de trilling van eeuwen
weerkaatsen in de ziel

Veel liefs, Gertha Sijbers ♥

7 – 21 okt groep 2008:
Hoi Joyce,
Inmiddels is het alweer ruim 2 maanden geleden dat jij ons meenam door de Sinaï…en het voelt als gisteren. Wat een heimwee, nog steeds. Hoe is het mogelijk? Heimwee naar een plek waar ik maar 9 dagen heb vertoefd. Een plek dat in alles zo ver af staat van mijn dagelijks leven. Het antwoord is simpel. Ik was daar gelukkig. Simpelweg, gelukkig is alle vrijheid.
….een zin herhaalt zich continu: ik wil weer terug. Terug naar de ruimte, de stilte, het ruwe en het subtiele van het landschap. De talloze kleurschakeringen en adembenemende vormen. De nacht als een deken over je heen. De sterren en de volle maan (whaah wat is die mooi daar in de woestijn!!). Terug naar de levendige gesprekken van de bedoeïenen, naar hun hartelijkheid, gastvrijheid, humor en behulpzaamheid. De geluiden als ze aan het koken zijn voor ons (heerlijk!), het kampvuur (hot water!), hun gelach en natuurlijk Jim`a die zingt tijdens de tocht!
Terug naar de schoonheid, terug naar waar het werkelijk toe doet. De vrijheid, de energie, de bijna kinderlijke verwondering die daar weer in je ontpopt. Je komt het daar tegen, het gebeurt daar, daar in de Sinaï. Terug naar de kamelen, naar hun geluiden, hun aanwezigheid. Terug naar mijn grote vriendje, Hilwèn. Er is geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan hem heb gedacht, wat een ontzettend lief dier.

Als ik mijn ogen dicht doe, voel ik een touw in mijn hand, ik loop door een pas en kijk uit waar ik mijn voeten neerzet. Hilwèn loopt achter mij, zijn zachte voeten zorgvuldig plaatsend, het geluid van zijn schuifelende voetzolen over het met een dun zandlaagje bedekte gesteente. Het geruis van zijn diepe adem klinkt boven mijn hoofd. We lopen achter elkaar aan.
Fantastisch! Fantastisch, ik ben weer eventjes terug.

Dankjewel Joyce, dat je dit mogelijk maakt, voor je gastvrijheid, je betrokkenheid n voor je schaterlach! 🙂
Dankjewel. Heel veel succes met DesertJoy en met Stichting Dalèl.
We zien elkaar weer, want ik kom terug.

Liefs, Stacey Rober ♥

7 – 21 okt groep 2008:
Hoi lieve Joyce,
Hoe is het? Bedankt voor de ervaring, voel me weer een rijker mens, met nieuwe inzichten in mezelf en het leven.
In mijn hart is het stukje woestijnliefde weer gegroeid door opnieuw met jullie op tocht te gaan. Bedankt voor al je goede zorgen en bedankt voor Sheilan aan mijn bed. Ook door hem zijn er nieuwe inzichten gekomen.
Heel veel succes met alle dingen waar je nu in zit, ik weet zeker dat jouw harde werken beloond zal worden.
Vergeet niet achterom te kijken naar wat je allemaal al bereikt hebt!
Veel liefs, Nynke Vos ♥

7 – 21 okt groep 2008:
Lieve Joyce,
Je hebt de korte tocht alweer achter de rug en ik heb m`n gewone leven weer opgepakt (ging wel moeizaam, maar dat zal je wel vaker horen) met weer een ervaring rijker.
Het was heerlijk om weer `van de wereld` te zijn, echt nergens aan te denken dan dat waar je tijdens de tocht tegen aanloopt/komt en daar de tijd voor te kunnen nemen.
Ook al was er een groep, de mogelijkheid om tijd voor jezelf te nemen was er altijd en in onze groep was dat geen enkel probleem, heerlijk!
Het `toetje` van de reis op maandagavond (ook het voorstel voor een paar dagen extra in de woestijn) heeft in verschillende opzichten iets extra`s gegeven; het feit dat dit zo spontaan georganiseerd en uitgevoerd werd, het idee om zo dicht bij de stad in de woestijn te zitten, de sfeer en saamhorigheid, geweldig!! Leuk is het nu om verder te genieten bij de foto`s die ieder rond stuurt en te dromen over een mogelijke volgende keer om het dan weer op `n andere manier te ervaren…
Dank je wel dat je dit op deze, jouw eigen wijze, organiseert, ik wens je veel succes, ga zo door!

Lieve groet, Adrie Blok ♥

22 – 29 apr groep 2008:
Hoi Joyce,
Hoe ik het vond? Dat is niet zomaar te verwoorden, er zijn nu een paar weken verstreken, maar ik denk nog elke dag aan de reis.
Toen ik er aan begon, had ik geen idee wat me te wachten stond, alles was nieuw en erg ongewoon. Maar vanaf het moment dat ik kennis maakte met de Kamelen was ik helemaal verknocht aan deze beesten, wat die allemaal kunnen, daar sta je verstelt van.

Vanaf het moment dat we met onze kamelen en bedoeïenen de woestijn in trokken, heb ik van elke minuut genoten. De eerste dag heb je nog zoiets van wanneer gaan we nu weer iets doen, maar daarna neem je vanzelf het tempo van de woestijn aan, langzaam en rustig.

En dan de nacht, de sterren en de rust. Geweldig, daar zijn geen woorden voor, dat moet je zelf gezien hebben. Bij de zonsopgang dacht ik dat ik in een decor van een film lag, zo mooi!

Het rijden op mijn kameel vond ik heerlijk, niets geen blaren, zeeziekte of ander ongemak. Ik had ook een goede kameel Asfur en een prima begeleider Mohammed, die heel erg attent was. Met Mohammed heb ik wel een band opgebouwd, maar met Asfur bleef het moeilijk, maar hij herkende me wel.
Met Soebie was het geen probleem, dat was liefde op het eerste gezicht.

Dan de woestijn zelf, je denkt thuis dat het allemaal zand is, maar het is geweldig, ik vond het overweldigend, elke dag een ander landschap, het een nog mooier dan het ander. Als ik zo op Asfur door de woestijn reed dacht ik dat ik droomde, zo mooi!

Nogmaals hartelijk dank voor alles,
Veel liefs, groeten Adri Huijsmans ♥

1 – 15 apr groep 2008:
Lieve Joyce,
Ook deze 2e reis was voor mij weer een geweldige ervaring. Juist doordat je weet wat er komt, kon ik nog meer openstaan voor de kracht en betovering van de woestijn.

De rust, de sterren, het gesnuif van de kamelen en niet te vergeten die schattige dartele Subhan, die zoveel vrolijkheid bracht.
Het heeft me erg goed gedaan. Een reis in mezelf.
Ik dank je voor je Zijn. Doe de groeten aan de jongens.

Omhelzing, Loes van den Heuvel ♥

1 – 15 apr groep 2008:
Lieve Joyce,
Een intense ervaring had je beloofd. Nou, ik kan je vertellen dat dat nog zachtjes uitgedrukt is. 9 dagen en nachten buiten zijn, de puurheid en energie ervaren van de natuur, de kamelen en de jongens. Alles los kunnen laten en in totale verbinding komen met jezelf, de kosmos en moeder aarde. Genieten van die oorverdovende stilte van de woestijn en `s nachts mezelf vermanen te gaan slapen omdat ik mijn ogen niet van die sterrenhemel kon halen.

Het was één grote liefdevolle ervaring waarvan ik zo `high als een kameel` werd, zeker als Jim`a achter me begon te zingen. Heerlijk.
Ik heb me ontzettend thuis gevoeld in die prachtige, kleurrijke en vredige Sinaï woestijn. Ik dank jou, de jongens en de kamelen voor deze onvergetelijke reis! Shukran. Ik kom zeker terug…inshallah.

Een hele dikke knuffel, Marion Sinnige-de Ruijter ♥

1 – 15 apr groep 2008:
Ha lieve Joyce,
Een bijzondere ervaring rijker. Negen dagen en nachten buiten! Hoe simpel kan het leven zijn: geen benul van tijd, genieten van wisselende landschappen, de sterrenhemel, de kamelen, lekker eten, klaargemaakt door `onze` bedoeïenen,

Oorverdovende stilte en kracht ervaren. Mijn eigen innerlijke stem beter kunnen horen/voelen. Grote verbondenheid met Moeder Aarde, ontzag voor de schepping, diepe ontroering, enorme schoonheid en zuiverheid, waardevolle inzichten, helemaal bij Jezelf, Easy going op alle fronten!
Diepe dankbaarheid aan hen die dit mogelijk maken: Joyce in samenwerking met `haar` bedoeïenen`.

Big hug en veel liefs, Mirjam Liefting ♥

18 – 25 mrt groep 2008:
Lieve Joyce,
Het was zo fijn om even alle verantwoordelijkheden van thuis af te leggen en gewoon te zijn!
Dag en nacht buiten in zo`n oerlandschap, slapen onder de volle maan, zeer attente bedoeïenen en het bijzondere van samen zijn met de kamelen. De mooie contacten met de medereizigers, of juist lekker op jezelf zijn op een zelfgekozen plek in de woestijn; alles was mogelijk.
Hans die de eerste dagen de leiding van de tocht op zich nam, deed dit met veel gevoel en humor.

Joyce, je hebt de voorwaarden geschapen om anderen mee te laten genieten van dit moois en ook de bedoeïenen en kamelen ermee te helpen. Heel erg bedankt.

Lilian van den Einden ♥

15 – 20 mrt groep 2008, groep Peter van Dongen:
Hallo Joyce,
Alweer terug van de volgende tocht? En heb je nou even `vrij` of ga je weer meteen de woestijn in? Eigenlijk heb je altijd vrij, als je zulke tochten maakt. Want op je vraag `hoe vond je het?` is het antwoord natuurlijk: geweldig! Een prachtige tocht vond ik het. De kamelen vond ik zeer relaxte dieren en de bedoeïenen lief. Wat ik misschien wel het meest bijzondere vond waren de nachten. Zo stil en zo helder, onder tien miljoen sterren, alsof je zo de oertijd inkijkt. Fantastisch.

Bedankt ervoor, mooi dat we deze ervaring mochten meemaken dankzij jouw woestijnverliefdheid.
Heel veel groetjes, Anke Dunk ♥

26 febr – 11 mrt groep 2008:
Hoi Joyce,
Bedankt dat ik erbij mocht zijn. Zoals je weet ben ik meegegaan om te werken aan 3 `ontwikkelpunten`: verbinding, verdeeldheid en vertraging. Wat de aanraking van de woestijn met mij gedaan heeft heb ik kort beschreven.

Verbinding:
Iets gaan beleven waar ik zelf niet voor gekozen heb. Waar ik ook niet voor zou kiezen. Negen dagen in de woestijn, zonder privacy en het comfort waar ik aan gewend ben. Ik heb dat gelukkig wel mogen ervaren. Te beseffen dat blijkbaar ook andere dingen belangrijk zijn. Dromen te hebben in de nacht over gebeurtenissen uit het verleden waar ik al jaren niet meer over gedroomd heb. Me alleen te voelen, weer heimwee te ervaren, verdrietig te zijn, heel veel te lachen, het kind in jezelf weer te ervaren en te genieten van een sinaasappel en een koekje. Als een kind zo kunnen genieten van een blikje cola dat ik kon kopen in de oase. Maar ook welkom en geborgd.

Mezelf beter te leren kennen door te ervaren dat het gebrek aan `control`, er zelf over te mogen gaan, voor mij toch wel heel lastig is. Weer mezelf bewust te worden hoe je de mensen kunt missen waar je zo veel om geeft. Hoe door gewoon jezelf te zijn je automatisch een natuurlijke plek in de groep krijgt. Een plek waar je je senang bij voelt. Te luisteren naar je hart en niet alleen naar je hoofd. Maar het voelen als het goed is. Muziek te horen die ik al jaren ken. Maar in de woestijn wel een extra dimensie krijgt.
Dat alles heb ik mogen ervaren in de woestijn.

Verdeeldheid:
De woestijn is indrukwekkend en de sterrenhemel is niet te beschrijven. De gastvrijheid van de Bedoeïenen is hartverwarmend. Waarom dan toch verdeeldheid. Die verdeeldheid ontstaat bij mij omdat ik ondanks al die schoonheid die ik zie en ervaar, ik ook merk dat ik vast zit. Vast zit in de woestijn, nergens alleen heen kan, zelf weinig keuzes kan maken. Als ik iets anders wil eten, douchen, wat anders wil drinken, de hectiek wil ervaren of langer wil slapen of wat dan ook, dan kan dat niet.

Je gevoel te ervaren zonder dat rationeel te kunnen verklaren is toch heel bijzonder voor mij. Het gemis van iedereen die je dierbaar is en toch intens te genieten van de schoonheid omheen en de warmte van de mensen waar je mee op reis bent. Dat maakt dat ik verdeeldheid ervaar.

Vertraging:
Het ritme van de dag in de woestijn wordt bepaald door het dagritme en het daglicht. Dat is vertraging, mijn hoofd wordt leeg en ik geniet slechts van het moment. Heb mooie herinneringen aan gisteren, ben nieuwsgierig naar morgen, verlang naar mijn `vrijheid` maar geniet intens van het moment. Iedere keer weer opnieuw.
Het dagritme, geuren en geluiden zijn iedere dag weer hetzelfde. Met een leeg hoofd genieten van slechts het zijn, als dat geen vertraging is.

Bedankt:
Woestijn, bedankt voor de ontmoeting, voor de aanraking en voor het afscheid. Misschien is het afscheid wel weer het begin van een nieuwe ontmoeting.

Ben Huijskes ♥

26 febr – 11 mrt groep 2008:
Lieve Joyce,
Tegen de tijd dat je dit berichtje leest heb je de dubbele tocht achter de rug en waarschijnlijk heerlijk languit nagenieten, blij zijn dat het allemaal goed gelukt is en ondertussen je mail lezen.
Nou, ik kan niet anders zeggen dat dit de mooiste, maar vooral ook de meest intense reis is geweest van mijn leven.
Oh, wat heb ik genoten en wat heeft mij dit goed gedaan. Er is een innerlijke rust over mij gekomen die ik nog heel lang vast hoop te houden of eigenlijk nooit meer kwijt raak.
Ik rij rustiger, loop langzamer, vraag me af of iets nu echt nodig is maar de mooiste ontdekking vond ik wel dat ik momenteel hele moeilijke leerlingen heb maar de beste gesprekken van mijn leven voer. Ik wist niet dat ik dat in me had. Wat een volledige overgave al niet met je doet.

Ik denk regelmatig aan die grote zachte voeten van Asfur in het knisperige zand. Jima achter mij zachtjes zingen en de volmaakte stilte en dan voel ik mij weer één met de natuur. Ik krijg er weer tranen van in mijn ogen.

Ik heb me even in het begin van de reis afgevraagd of ik wel tussen de groep paste en volgde vanaf de zijlijn het hele proces en dat voelde goed zo. Het is voor het eerst in 40 jaar dat ik 9 dagen helemaal alleen voor mijzelf heb gehad, gedaan wat ik zelf wilde.
Uiteindelijk blijkt nu dat Manon, Marjan en ik zeker volgend jaar terug komen.
Veel liefs en een dikke zoen, Marina Visschedijk ♥

26 febr – 11 mrt groep 2008:
Dag lieve Joyce,
Net een paar daagjes thuis en jij, de woestijn, de kamelen en de jongens laten me nog steeds niet los. De kleuren en geuren van de woestijn liggen als een warme deken over me heen. Ik heb me er zo thuis en veilig gevoeld.

Iedere nacht droom ik van kamelen, Shailan in het bijzonder. Zo`n goedzak met zijn schattige nekje met die rondjes erop! Geef hem een dikke knuffel, net als Jamila en Subhan. Wat heb ik genoten van die kleine!

Mag ik je bedanken? Dat ik er mocht zijn zoals ik ben, vooral voor de ruimte die jij ons gaf om te zijn wie we zijn. Intens te genieten van de leegte om ons heen, die tegelijkertijd zo vol is van liefde. Alles te doen vanuit mijn hart en niet vanuit mijn hoofd. Terug te gaan in mezelf en gewoon te Zijn als ik zo volkomen rustig op Shailan zat die er altijd z`n gemak van nam als Mohammed niet in de buurt was. En gelijk heeft ie!
Ik wil je graag bedanken voor je prachtige lach! Ik wil je graag bedanken voor het prachtige mens dat jij bent! En uiteraard dat je je liefde voor de woestijn en de kamelen aan mij hebt overgedragen! Wat een prachtige dieren! Wat verdienen ze het om erkenning te krijgen en hun welzijn – en daarmee indirect die van de bedoeïenen – te verbeteren!

Dank dank dank dank!!!
Heel veel liefs, Marjan Beijerbacht ♥

26 febr – 11 mrt groep 2008:
Lieve Joyce,
Nu, op mijn 3e dag thuis, ben ik tot de conclusie gekomen dat het makkelijker is de woestijn in te gaan, dan haar te verlaten. Het wil nog niet zo wennen om weer terug te zijn en ik vind het nog lastig om aan anderen te vertellen “hoe het was” (ja, het weer was goed en het eten lekker:-))
Woorden die me te binnen schieten als ik terugdenk aan de woestijn zijn: veilig, vertrouwd, liefdevol, indrukwekkend. Thuis.

Lieve Joyce, dankjewel dat ik er mocht zijn, dank je wel voor je stralende schaterlach die ons op de tocht vergezelde, dankjewel voor de ruimte die je ons gaf om gewoon te zijn.

Ik heb genoten van de leegte, van het niet hoeven, genoten van gewoon het genieten. Heerlijk om op Eish te zitten, met uitzicht op z`n schattige pluizige oortjes en z`n lieve ogen en me gewoon over te geven aan het rustige gesjok en de prachtige natuur.
Ik had gehoopt op een bijzondere reis en dat was het ook volledig.

Dankjewel, dankjewel, dankjewel.

Heel veel liefs, Manon

PS. Toen we de reis boekten, las ik de reacties op je site en vond ik sommigen nogal `zweverig` of vaag klinken. Ik lees nu mijn eigen mailtje nog eens door en die is precies hetzelfde – eigenlijk wel een erg leuke ontdekking :-). Misschien toch tijd om eens op te houden met vooroordelen…

Manon Wortel ♥

12 – 19 febr groep 2008:
DE WOESTIJN
Deze 3e tocht was extra bijzonder vanwege de aanwezigheid van Jamila en Subhan…Joyce, wat heb ik van jullie drietjes genoten en wat heb ik prachtige foto`s kunnen maken.

Vraag me niet hoe het was, maar vraag me waarom ik steeds weer terugkom … dagenlang gedachtenloos…je Zintuigen nemen alles waar. Woelen met je blote voeten door de vacht van Asfoer…met je blote voeten door het zand. Slapen onder de sterrenhemel en deze hemel willen aanraken. De warmte overdag en soms de heftige kou `s nachts…de overweldigende stilte die je bijna kan horen.
De woestijn, de bedoeïenen, de kamelen en jij Joyce…je kunt zo van jullie genieten. Genieten van minuut tot minuut…je wilt niet dat het overgaat…
Maar onvermijdelijk is daar de laatste dag, de laatste minuut…
Er is maar een remedie om dit gemis te dragen en dat is steeds weer terugkeren en het steeds weer opnieuw ervaren

Lieve Joyce, bedankt dat je dit met iedereen wilt delen, want zonder jou, de woestijn, de bedoeïenen met hun kamelen zou dit alles niet mogelijk zijn…

Yvonne van der Eijden ♥

27 nov – 11 dec groep 2007:
Lieve Joyce,
Mijn tweede reis door de Sinaï…Tja, wat kan ik ervan zeggen. Het blijft voor mij nauwelijks in woorden uit te drukken.
Dit is voelen, dit is Zijn. Mijn hart is weer verder geopend en mijn pad naar Liefde weer een stapje verder afgelegd.

De Sinaï is een deel van mij en ik hoop op een weerzien.

In Liefde, Atie Meijer ♥

27 nov  – 11 dec groep 2007:
Lieve Joyce,
Geweldig wat jij, de jongens en de kamelen me hebben laten ervaren. Na een moeilijke start met veel gedachten in mijn hoofd heb ik me na een paar dagen volledig over kunnen geven aan de rust en schoonheid van de woestijn.

Ik mis:
het relaxte geschommel op mijn stoere, stoïcijnse Abu Ghasi
de schitterende kleurige omgeving van de Sinaï
het heerlijke slapen in de open lucht
de mooie heldere sterrenhemel
de zorgzaamheid en vrolijkheid van de jongens en
de liefde van jou voor de kamelen.

Bij het bekijken van de foto’s bekruipt me een gevoel van heimwee, maar het geeft me ook rust!
Veel liefs voor jou, de jongens en knuffels voor de kamelen,

Ellen de Rooij ♥

13 – 20 nov groep 2007:
De woestijn
Dank dat je me ontvangt met al m`n angsten en verdriet
Vreugde, er te mogen zijn
Dank de schepping voor de oase, de kamelen, de bedoeïenen die ons verzorgen
Saïde, zij die me draagt, die onzeker en eigen-wijs is, zij spiegelt mij, mijn ongeduld, mijn onzekerheid
De kamelendokter neemt mijn leidsel over, ik word aan de hand genomen, als een vader die z`n kind aan de hand neemt, zonder woorden, hij begrijpt me, dit heb ik altijd gemist, wat een blessing en voel m`n vader heel dichtbij
Vind het fijn om geleid te worden, kan me overgeven, heb het zo vaak alleen moeten doen en dat hoeft nu even niet

Wat een prachtige ervaring, dank, 1000 maal dank
De woestijn lonkt, lonkt met haar goud, wie is zij, zo krachtig, stok oud, wijs, helpt me om bij me zelf naar binnen te gaan
Ze verwacht niets, ik kan zomaar komen door de tranen heen van m`n eenzaamheid tot op de bodem van m`n bestaan omarmt ze mij…kom maar
Zeg niets, ik weet het wel, voel en wees niet bang om te voelen
ook al val je
val op mij, daar is je kracht, steun maar even op mij straks kun je het zelf weer

En zo keer op keer klim ik op zie de horizon, de zon die opkomt met haar tekens
Ik dank, dank dank
Ik ben er weer

Corneli Bosma ♥

13 – 20 nov groep 2007:
Lieve Joyce,
Hoe vond ik het?
Geweldig, ik heb genoten van ieder moment. Volgende keer wil ik echt 9 dagen in de woestijn zijn. Dat wilde ik eigenlijk ook deze keer al, en mijn vriendinnen zijn nu ook `om` voor een volgende keer 9 dagen in de woestijn.

Het eten, het slapen, de mensen, de humor, het vuur, de kamelen, de bedoeïenen, en jij…allemaal in de schitterende Sinai woestijn.
Ik mis het allemaal, ofschoon nu het van dat `vorstige` weer is in Jisp..ook heerlijk. En ik geniet, net zoals op de kameel, nu weer van het paardrijden.

Lieve Joyce, dank, dank, dank voor dat jij dit allemaal mogelijk maakt.
Een bescherm/Kerst engel voor jou voor de komende tijd.

Liefs van Willemien de Vries ♥

13 – 20 nov groep 2007:
Joyce, we hebben van je genoten omdat….
Je zo helemaal jezelf bent
Je zo heerlijk je enthousiasme voor de woestijn deelt
Je je passie voor de woestijn, kamelen en de bedoeïenen (3-eenheid voor jou) op zo`n prachtige, vreugdevolle wijze uitdraagt
Je zo`n echte ` desert` woman bent, je organisatie pico bello is, een droom van een reis georganiseerd hebt.
Door jou zijn we aangeraakt door de woestijn.

Willemien de Vries, Corrie Visser, Corneli Bosma ♥

23 okt – 6 nov groep 2007:
Hallo Joyce,
Hoe vond je het…??
Nou, heerlijk weer, een feest van herkenning. Als eerste Dahab met zijn gezellige boulevard, restaurantjes en de zee met die prachtige onderwaterwereld.

Daarna de kamelentocht (mijn 2e tocht), wat een rust komt er toch over je heen als je zo heerlijk met die dieren en de bedoeïenen door de woestijn trekt en voor mij blijft het fascineren die natuur die je elke dag weer ziet, wat een rotsformaties uitgesleten door zand en wind en wat een kleuren. Mede door de goede zorgen van de bedoeïenen werd het weer een heerlijke tocht, tijd om over ons haastige leven thuis na te denken en je dan laten onthaasten.

Joyce en je mannen met die lieve kamelen, weer bedankt hiervoor,

groetjes, Willem Declemy ♥

23 okt – 6 nov groep 2007:
Dag lieve Joyce,
Wat was het een prachtige ervaring, die ik dankzij jou, mocht ervaren. Als jij niet op het idee was gekomen om dit met anderen te delen, was dit nooit gebeurd. Juist de manier waarop je reist, was zo bijzonder.

Toen ik op mijn kameel zat en de tocht begon, was het voor mij een gevoel van thuiskomen. Het enorme koppige beest onder mij, de weidsheid en de stilte om mij heen, gaf mij het gevoel van zo zou het moeten zijn.
Niets doen en je toch niet vervelen was een verademing.

De woestijn was adembenemend mooi en ook de bergen, soms was het bijna een beetje veel.

Ik heb van jou genoten en ook van jouw mannen, zo ontzettend zorgzaam.
Lieve Joyce, dank je wel! Doe de mannen de groeten.

Een liefdevolle knuffel, Sia Witteveen ♥

2 – 9 okt groep 2007:
Lieve Joyce,
Wat een geweldige ervaring. Wat een prachtig geschenk dat we met jou en `de jongens` mee mochten de woestijn in.

Vanaf het begin was het voor mij een gevoel alsof ik nooit anders gedaan had. Zo vertrouwd met die door en door stabiele kamelen die al eeuwen met de woestijn vergroeid zijn.

De stilte, de weidsheid, de wind die in je slaapzak ritselt onder een sterrenlucht met melkweg om nooit meer te vergeten. Eigenlijk kunnen woorden deze eenheidsbeleving niet weergeven.

De kamelen hebben mijn hart gestolen. Geef Dahrutsj een knuffel van me. Vele lieve groeten aan alle `jongens` en voor jou een warme omhelzing en een dikke pakkerd.

Ik hoop jullie allemaal snel terug te zien.

Hermine van Schuppen-Bosch ♥

2 – 9 okt groep 2007:
Lieve Joyce,
We genieten nog na van alle indrukken en ervaringen in de woestijn; de eerste hele bijzondere week met jou en je mannen met de kamelen was ook echt geweldig! Goed dat je dit wilt delen met zo velen. Tijdens onze auto tocht is het ons ook wel duidelijk geworden dat we door jouw tocht op plaatsen geweest zijn waar `een gewoon mens` niet komt en dat voegt wel heel veel toe.

We hebben echt het idee dat we in die kleine twee weken heel veel gezien hebben van de Woestijn op verschillende manieren.
Alle goeds in Dahab!

Liefs, Jolanda de Jong & Paul Wormer ♥

2 – 9 okt groep 2007:
Lieve Joyce,
Wat een geweldige ervaring ben ik rijker! De ervaring van de woestijn met zijn rust en ruimte. Het ervaren van lieve mensen om me heen.
En de ervaring van en met een prachtig dier, de kameel!!
Dit alles brengt mij heel dicht bij mijzelf! Een heel groot kado!!

Joyce, bedankt dat jij dit voor mij mogelijk hebt gemaakt!!
Een lieve groet van een stralende Francien Riemslag ♥

2 – 9 okt groep 2007:
Ode aan de Kameel
Schommelend
Op die kamelen rug
Zonk ik
In balans
Gevoed
Door zon, wind, water, aarde
Werd ik natuurlijk
mezelf

lieve groetjes, Ank van Ravenswaaij ♥

24 apr – 1 mei groep 2007:
Dag lieve Joyce,

Weet je wat nog geweldiger is dan met DesertJoy meegaan?????????
Voor de twééde keer meegaan!!!!!!!!!

Liefs Anita Strijbis ♥

24 apr -1 mei groep 2007:
Lieve Joyce,
Ik vond de reis onvergetelijk. Vooral het mogen ervaren van de bedoeïenen. Hoe dicht ze samenleven, hoe ze op elkaar gericht zijn, met en zonder woorden, wat een prettige energie ze uitstralen. Hoe het landschap zijn uitwerking heeft op hoe de mensen met elkaar om gaan.

En ’mijn’ lieve kameel Marzuk. Nooit heb ik met een paard ervaren zoals met deze kameel: hoe hij wilde weten wie ik was, hoe hij reageerde op de kleinste bewegingen van mij.

De krachtige uitstraling van de woestijn, robuust en soms toch heel zacht.

Ik ben dankbaar, de bedoeïenen, de kamelen, de groepsleden, jou Joyce, dat ik dit mocht meemaken en neem de herinneringen mee in mijn hart.

Liefs, Belinda Kersten ♥

3 – 17 apr groep 2007:
Lieve Joyce,
Wat heb ik door jou een onvergetelijke ervaring gehad! Jouw manier van zijn, zo open, zo zorgzaam, vrolijk, draagt veel bij aan de manier om ook zelf totaal vrij de dingen die er gebeuren tot je te laten komen en je er aan over te geven.

Ik vond het heerlijk en ben nog steeds enigszins ’betoverd’, laat de beelden terugkomen en doe alles nog in een kamelentempo.

Dank voor alles. Groet ook de jongens en speciaal ’mijn’ Mohammed.

Omhelzing van Loes van den Heuvel ♥

1 – 15 apr groep 2007:
Wat fijn dat je hebt besloten andere mensen mee te laten delen in het door jou ontdekte sprookje van kamelen, woestijn en Muzayna bedoeïenen!

Ik vond het een overweldigende en onvergetelijke ervaring en onvervangbaar.

Brigitte Kaspers ♥

1 – 15 apr groep 2007:
Lieve Joyce,
Het was geweldig.
Mo Visser xxx ♥

1 – 15 apr groep 2007:
Liefdevolle omhelzing, Liesbeth Timmerman-Roskam ♥

1 – 15 apr groep 2007:
Kus van Renie.
Tot de volgende, Renie Roskam ♥

1 – 15 apr groep 2007:
Lieve Joyce,
Iedereen heeft de Tocht op zijn eigen manier beleefd, maar vaststaat dat deze belevenis zonder jou niet mogelijk zou zijn geweest. De onderstaande regels spreken voor zichzelf…

“…Het geheime en onbewuste deel van sommige reizen is de reiziger in totale verwarring te brengen, hem zo van zijn eigen afkomst te vervreemden dat het lijkt of het eigen bestaan een schimmige aangelegenheid is, waarin je maar met moeite terug zult kunnen keren.

Dan pas ben je echt weg geweest, zozeer ergens anders dat je er misschien wel anders van geworden bent.” (Cees Nooteboom)

Nog steeds een beetje in verwarring

Arie de Geus ♥

Bedankt Joyce!

Anneke Strootman ♥

28 febr – 6 mrt groep 2007:
Lieve Joyce,
Dank je voor de geweldige week met de kamelen, de jongens en niet te vergeten jouw gastvrijheid en gulle lach.

Liefs Nanny den Exter ♥

5 – 12 dec groep 2006:
Hoi lieverd,
Wij kijken terug op een enorm geslaagde tocht, alleen maar lof!

Liefs, Ronald Korver & Astrid van Gilst ♥

5 – 12 dec groep 2006:
Hallo lieve Joyce,
Wat ben ik blij iets op de site te lezen over jou en je kamelen, was al een beetje ongerust dat het zolang duurde met de bevalling. Maar wat zorg je goed voor je meisjes…geweldig.
Ik vond de tocht fantastisch, de woestijn is zo mooi en jullie zorg was great. Als ik eraan terugdenk voel ik de ruimte en de warmte. Ook heb ik heel veel zon, warmte en licht opgeslurpt als het ware, zodat de winter hier minder donker is.

Veel plezier met je kleine kudde! Ook heel veel groetjes van Ine,

Liefs Frederiek Thomassen ♥

31 okt – 14 nov groep 2006:
Lieve Joyce,
Negen dagen, negen mensen, ik weet niet hoeveel kamelen, hoe kun je zo’n bijzondere ervaring omschrijven? Ik niet!
Negen dagen altijd buiten, de ruimte, de woestijn, in licht, weer en wind, altijd anders, dag en nacht, de rust.

De kamelen, wat leken ze tenger en klein, wat waren ze groot en sterk, wat een heerlijke cadans, meteen voelde het vertrouwd. ’Mijn’ kameel, Gidrene, was geen knuffelaar. Aan het einde, vroeg hij meerdere malen om geknuffeld te worden. Ik was ontroerd.

negen mensen, neuriënd op de kameel, meteen gemoedelijk, geleidelijk aan steeds hechter, vrouwen ieder met hun emoties, veel lachen.
Joyce, verbinding tussen alles, open, vriendelijk: alles mag niets hoeft, zo was het ook. Alles had zijn natuurlijke ritme van voor zonsopgang tot slapen gaan.
De jongens, altijd prettig, altijd klaar om te zien en te helpen, altijd vriendelijk, vaak speels en grappig, ieder op zijn eigen manier.

In mijn hart.

Karen Reddering ♥

31 okt – 14 nov groep 2006:
Lieve Joyce,
Ik weet niet hoe ik je kan bedanken voor al het moois wat ik heb mogen ervaren, ik hoop dat je dit nog met heel veel mensen samen met jou en de jongens zult kunnen delen waardoor de wereld er steeds een beetje beter uit gaat zien……

Dikke zoen en heel veel liefs,

Cocky Dingjan ♥

3 – 17 okt groep 2006:
Hoi Joyce
Laat op de zaterdagavond heb ik zin en inspiratie om je te laten weten hoe ik het vond, in de woestijn.
Het was alsof ik in de woestijn wijsheid en leiderschap heb gevonden dat al een tijd latent in me aanwezig was. Ik voelde me thuis in de woestijn en ik heb genoten van mijn positie als enige man in onze groep, van het contact met Mahmud, Musa en Jim’a, Mohammed, Ibrahim en Ayyid (doe ze alsjeblieft de groeten), van de omgang met Sheilan, van het rijden, van het zijn in de woestijn.
Joyce, dank je wel dat je een brug bent geweest tussen Nederland en de Sinaï, tussen ons toeristen en de bedoeïenen.
Het is me erg kostbaar.

Een gedicht dat ik heb geschreven over de woestijn:

DE WOESTIJN
De woestijn is een wereld van aarde en vuur.
Maar in de wadi’s en de vormen van de rotsen hebben water en wind hun sporen nagelaten.
Alleen het essentiële kan mee, en dat mag niet verspild worden.
En in de onbeweeglijkheid van het hete middaguur kan zich elk moment
een wonder voordoen.
En de eenzaamheid die een mens met zich meedraagt is hier onontkoombaar.
Hier zijn krachten die te groot voor ons zijn.
Niet verstarren, geen steen worden,
maar zacht, water: geef je over, geef mee, ga door, verder.
In beweging.
En als de wadi breder wordt en de bergen wijken
is daar de ZEE.
Maktub.

Ebbo van der Kolk ♥

3 – 17 okt groep 2006:
Lieve Joyce,
Ik vind het lastig om te laten weten “hoe ik het vond”. En je hebt al die juichende reacties al op je site. Wat kan ik daar nou nog aan toevoegen?
Daarom heb ik de 1e keer (oktober 2005) geen reactie geschreven voor je site. Ook na de 2e keer (oktober 2006) was ik het eerlijk gezegd niet echt van plan.
Maar ik zit mijn aantekeningen uit te typen; ik maak nl. de laatste jaren van onze reizen een “verhaal”. Voor later, voor achter de geraniums 🙂
Er komen weer zo’n hoop mooie herinneringen boven! Laat ik toch maar een poging doen je te vertellen hoe ik de woestijnreizen met jou en “de mannen” vind.

De 1e keer was GEWELDIG.
Zonder lief op vakantie, nog nooit gedaan. Met een vreemde groep. Liefst 9 dagen een woestijn in. Hoe was ik op ’t idee gekomen. Op Schiphol was ik liever terug naar huis gegaan…
Het werd een niet te vergeten ervaring. Ik heb maanden lang ’heimwee’ gehad! Zo’n ervaring komt nooit weer denk je.
Dan ga ik alsnog heel snel weer. Wat was ik blij! Wat duurde het lang voordat ik eindelijk op Schiphol in het vliegtuig kon stappen.

De 2e keer was…ANDERS.
Ik wist hoe de dagelijkse gang van zaken was. Ik wist dat ik het kon. Ik was relaxter. Heb niet 1 keer op mijn klokje gekeken! Meteen in de ’rust’ geschoten. De 9 dagen vlogen voorbij.
De leuke sfeer in de groep; wat raak je aan elkaar gewend in zo’n kort tijdsbestek.
Heerlijk geslapen onder de sterren.
Goed verzorgd door de bedoeienen.
Jouw altijd vrolijke aanwezigheid.

Dank je!

Lijnie van Soelen – Prins ♥

PS OF ZAL IK TOCH MAAR EEN REACTIE SCHRIJVEN DAT HET NIETS IS…VOORKOMEN DAT HET TE DRUK WORDT IN DIE MOOIE SINAI … 🙂 🙂

3 – 17 okt groep 2006:
Hoi lieve Joyce,
Wat heb ik een geweldige reis gehad!
Alles was perfect…alles klopte….en jij al helemaal!
Wat was het fantastisch in de woestijn…woorden schieten tekort om echt te kunnen omschrijven wat de woestijn met je doet! De rust, de prachtige, overweldigende en afwisselende natuur, de oneindige sterrenhemels, de indrukwekkende rotspartijen..wat zijn wij mensen toch klein en wat is de natuur toch ontzaglijk groots en mooi!!
En dan niet te vergeten: jij en de jongens!
Wat zijn jullie allemaal lief en zorgzaam voor ons geweest, en wat is het mooi om te zien hoe jullie met elkaar omgaan! Zo respectvol, zo vol humor, zo vol medeleven, zo jullie zelf…jij MOET in een vorig leven deel uit hebben gemaakt van hun gemeenschap….jij hoort zo bij hun!
En…dat is het bijzondere: je hoort ook zo bij ons!
De manier waarop jij de groep 1 laat worden is indrukwekkend…Iedereen in zijn waarde latend, genietend van alles en iedereen, ben jij daar als natuurlijke schakel tussen twee culturen! Geweldig, geweldig, geweldig…
Kort daarvoor en daarna: het kamp in Dahab! Kon ook weer niet beter: precies goed na de woestijn…het had niet luxer moeten zijn: het was luxe zat! Een airco op de kamer: wie had dat kunnen bedenken!!!!! ;-))
Dahab was ook helemaal geweldig: super relaxed en een perfecte afsluiting van de vakantie!
Lieve Joyce, wat ik nog nooit eerder heb gehad, maar wat nu wel gebeurde: ik heb twee weken lang na de vakantie nog over de woestijn, de mensen en Dahab gedroomd…ELKE NACHT!!! Dat heb ik werkelijk nog nooit gehad en dat zegt voor mij genoeg…
Ik ben nog steeds onder de indruk…

Heel veel liefs en tot gauw!

Dikke kus, Annemieke Houterman ♥

11 – 25 apr groep 2006:
Lieve Joyce,
Even een reactie op onze trip. Ik heb je al verteld wat het mij gebracht heeft.
Deze beleving en ervaring zal ik altijd in mijn hart meedragen en proberen te integreren in mijn leven hier.
Door middel van meditatie kan ik aldoor weer teruggaan de woestijn in en alles weer zien, ruiken en voelen.
Joyce, ik wil je graag nogmaals bedanken voor de mogelijkheid die je mensen (dus mij) biedt om zo’n unieke reis (met alles erop en eraan) te kunnen beleven.

Lieve Joyce, ik wens je een mooie tijd toe met je kamelen en a.s. baby kameeltje.
Ik zal duimen dat alles goed gaat en ik hoop dat je goed op jezelf blijft passen!!!!!!!!

Groeten aan de jongens,
Dikke zoen, Liesbeth Timmerman-Roskam ♥

11 – 25 apr groep 2006:
Hallo lieve Joyce,
Vorige week vloeide het gevoel in een wezenlijke stroom waar binnen ik zeker WEET dat ik volgend jaar oktober weer met je mee wil gaan.
Niet om te herbeleven, het is een gevoel van verder te beleven en ervaren.
De tocht heeft mij verrijkt door het kind zijn en volwassenheid samen te laten stromen, zonder restricties.
Ik heb een stuk geschreven, twee dagen nadat ik thuis was, het vertolkt mijn Zijn:

“….Het intense ont-moeten van de afgelopen 2 weken is een verder gaan op mijn pad.
Het ont-moeten met alles in mij.
Ik heb diepe rust ervaren, rust en ruimte die van mij is en wie ik ben. Geen moment van eenzaamheid gevoeld. Wel het alleen Zijn ervaren. Dat is een schoonheid.
…..Niets vast te hoeven houden en niet los te hoeven laten betekent te Zijn in het moment. Overgave in het moment, wat en met wie het ook is. Als het is wat van mij is en wie ik ben zal ik mij mee laten stromen in die overgave. Als het rituele ritme van de woestijnreis die ik zo diep ervaren heb. Dan komt en gaat alles wat komt en gaat. ”

Lieve Joyce, ik dank de kosmos voor ons ont-moeten, voor de tocht en het ervaren, het één Zijn met de woestijn, de kracht van de bergen, de liefde voor je wezen en ziel en voor het grote cadeau bij ons afscheid in je woorden.
Je energiebron daarover is ontvangen in de kosmos en je pad brengt wat je nodig hebt.
Graag tot het volgende ont-moeten. Ik groet je in en vanuit innige verbinding.
Liefdevolle knuffel,

Hans van Egmond ♥

11 – 25 apr groep  2006:
Lieve Joyce,
Eindelijk heb ik de woorden gevonden die uitdrukken hoe ik de woestijn heb ervaren.
Ze komen niet van mijzelf, maar uit een lezing van Ramesh Balsekar.
Deze drukken precies uit hoe ik me voel, hoe stil en verwonderd het bij mij vanbinnen is en hoe intens de ervaring steeds meer bezit van me neemt.

Ieder die bij deze reis aanwezig was, ook de kamelen, heb ik voor eeuwig in mijn hart gesloten.
Lieve Joyce, ik wens jou en je mensen daar in de Sinaï heel veel liefde, licht en vrede toe en tot een volgende reis.

It is God inside you
Who brings about actions.
You are like the schadow,
Having no independent existence.
But there is still the shadow
There is still the “me”

What can you do, except watch what happens.
When you merely watch, no questions can arise.
God within brings about
Such actions as He intends.
How can you feel responsible
For that which is not your action?

When you see this, you sit back
And watch the Lila.
When this watching of the Lila becomes constant
Divine Hypnosis is Removed

Ramesh Balsekar

Liefs, Elsje Mulder ♥

11 – 25 apr groep 2006:
Lieve Joyce,
Het heeft even geduurd, het zat in mijn “hart”, maar nu kon ik het pas op papier krijgen:
Woestijn: Stilte en schoonheid. Stilzijn van ontroering. Eén zijn met mijn trouwe kameel Hilwan die mij en onze bagage in alle rust draagt. Mijn lieve bedoeïenen jongen ’Ayyid die er steeds voor mij is.

Avonden: Ontspanning, lekker eten, spelen, lachen, zingen, dartelen. Het kind in mij is weer ontwaakt. In de buitenlucht in mijn slaapzak liggen onder de prachtige sterrenhemel. Genieten.

Bedoeïenen: Wanneer je arbeidt, ben je een fluit gelijk, welks hart het fluisteren der uren omzet in muziek.
Wie van je zou een stom en zwijgend riet willen zijn, als al het andere samen zingt?
(uit: ’ de profeet’ van Kahlil Gibran)

Joyce: Zij die deze woestijnreis samen met deze fantastische bedoeïenen voor ons heeft uitgezet.
Mede door haar hebben zij de kans gekregen door dit werk hun oude levenswijze in stand te houden, “Zij is de stille kracht”.
Bedankt voor deze onvergetelijke reis en tot ziens.

Liefs, Josje Ribberink-de Haas ♥

28 mrt – 4 apr groep 2006:
Lieve Joyce,
Een paar dagen ben ik nu terug maar nog steeds ben ik hevig geroerd door mijn woestijntocht. De woestijn is groots en ik ben blij dat je me hebt willen laten delen in die ervaring, de oorverdovende stilte van licht en geluid en de overbevolkte sterrenhemel staan in mijn geheugen gegrift.
Wat ik je ook op die laatste middag aan zee al zei: je draagt een mooie mix uit van spiritualiteit en aardsheid.
Je bent wie je bent wie je bent en da’s mooi. Dank je wel!

Liefs van Jane van de Lest ♥

28 mrt – 4 apr groep 2006:
Lieve Joyce,
Het is al maanden geleden dat ik jou mijn reactie over de reis had moeten schrijven, maar het is tot de dag van vandaag niet er echt van gekomen. Het voordeel is echter dat ik genoeg tijd heb gehad om goed erover na te denken.
Ik vond de reis een buitengewone ervaring:
– Vriendelijkheid zowel van jou als van alle lieve bedoeïenen.
– Prachtige uitzichten van “jouw”woestijn.
– De kamelen (hoe zou ik die kunnen vergeten!!!): lieve dieren.
– Eten: alhoewel wel eenvoudig, vond ik het heel erg lekker.
– De groep: de interactie tussen de mensen vond ik heel leuk. Misschien omdat niks moet en alles mag.
– De gesprekken en de stilte.
Ik denk dat deze punten al mijn indrukken van de Sinaï woestijn kunnen samenvatten.

Groeten, Ramón Rodriquez ♥

28 mrt – 4 apr groep 2006:
Lieve Joyce,
Hoe ik het vond?….In één woord: geweldig! Diep geraakt en gegrepen door de woestijn! Haar schoonheid, de rust, de stilte en de puurheid gaven mij het ultieme gevoel van Zijn. Helemaal opgaan in het moment en het landschap, je één met alles voelen en tegelijkertijd heel nietig.
Geen zorgen, geen gisteren, geen morgen…alleen het moment en het NU ervaren. Een gevoel van rust, zachtheid en heel dicht bij jezelf zijn. Een cadeautje voor het leven.

Dank voor deze fantastische ervaring, ik heb het als heel bijzonder ervaren hoe jij en de jongens anderen laten delen in deze mooie ervaring, zo puur en vrij.
Ook de kamelen hebben een grote indruk achtergelaten. De eerste dag zag ik nog een beetje tegen ze op, zo groot als ze zijn, maar al heel snel zijn we vriendjes geworden.
Ik ben voor het leven anders tegen kamelen aan gaan kijken, met groot respect voor deze mooie woestijnbeesten, allemaal met hun eigen karaktertje.
Natuurlijk was die van mij het allerliefste 🙂

Veel liefs, Simone Scholtz ♥

28 mrt – 4 apr groep 2006:
Hoi Joyce,
Als ik terugkijk naar de foto’s van de woestijntocht die ik met jou en de groep heb mogen beleven, krijg ik nog steeds datzelfde ontspannen en prettige gevoel.
Het niet moeten, de eenvoud en het ontspannen tempo, heerlijk.
Voor herhaling vatbaar.

Grtzz, Thomas www.thomas-pot.nl ♥

28 mrt – 4 apr groep 2006:
Lieve Joyce,
Hier even een berichtje uit Den Haag. Allereerst wil ik nog even kwijt dat het een fantastische reis was in de woestijn.
Ik raak steeds meer verslaafd aan de woestijn. Het is de enige plek waar ik helemaal tot rust kom.
Zodra ik op de kameel zit word ik stil en rustig. Dat alleen is genoeg.
In vergelijking met de reis met anderen heb je bij jou veel meer contact met de kamelen en ik voelde mij ook heel verantwoordelijk voor zijn veiligheid.

Joyce, nogmaals hartstikke bedankt en tot de volgende keer. Een dikke kus voor jou en Dahrutsj.

Jos Koopman ♥

28 mrt – 4 apr groep 2006:
Lieve Joyce,
Ik had wel moeite om weer te landen thuis na zo’n bijzondere reis! Ik kijk er met veel plezier op terug. De mooie natuur, de eigenwijze kamelen, de zorgzame bedoeïenen, mooi niet te warm weer. De hartelijke en enthousiaste reisleidster 🙂 Het bijzondere van nergens aan denken (en hoeven denken, want alles is verzorgd), de stilte, de rust, een leeg hoofd.
Bedankt dat je me hiermee hebt laten kennis maken.

Joyce, nogmaals bedankt. Misschien ga ik in de toekomst nog een keer met je mee, want de woestijn, de kamelen en jouw manier van reizen zijn me goed bevallen.
Veel geluk met je twee vrouwtjes!
Liefs, Josephine André ♥

7 – 21 mrt groep 2006:
Dag lieve vrouw van de desert,
Wat heb ik genoten van de 9-daagse kamelentocht door de Sinaï in maart j.l.
Wat had je alles goed georganiseerd. En wat zijn de bedoeïenen toch lieve mensen.
Ik heb het gevoel gehad dat ik mezelf kon zijn, mocht zijn. Me in mijn waarde gelaten gevoeld.
Lieve Joyce, jij hebt deze bedding gecreeërd, dit is jouw kracht.
Deze twee weken zijn een feest voor mij geweest, een parel in mijn leven. Ik heb ontzettend genoten.
Het heeft mijn gezondheid heel erg goed gedaan. Deze vakantie was echt “top” voor mij.

Een heftig jaar voor je Joyce, het verlies van je kamelen en de zorg voor je zwangere kameel…
Ik vind dat je het geweldig doet. Misschien dat ik nog een keertje met je mee mag.
Heel veel lieve groeten en tot ziens,

Marleen Tinselboer ♥

7 – 21 mrt groep 2006:
Joyce,
In een impuls boekte ik bij jou een week voor vertrek de 9-daagse woestijnreis, niet wetende wat ik moest verwachten…maar ergens wist ik bij het lezen van je site dat ik dáár moest zijn.
Op dag één in de woestijn kon ik me niet voorstellen dat ik negen dagen zou volhouden op een kameel. Maar dag twee was ik om en kon ik me laten meeslepen door de prachtige omgeving en vooral de rust.

Al hobbelend op een kameel (die je ’s morgens een kus geeft, vooral als je ’m wat voert..) gaan er een hoop gedachten door je hoofd, totdat ze op zijn en je je kunt laten meevoeren in het ritme van de woestijn. Genieten van steeds wisselende landschappen (al hebben we niet meer dan honderd kilometer afgelegd), en het met zorg bereide eten door de bedoeïenen.
Genoten heb ik van hun puurheid, humor en aanwezigheid. Heerlijk.
De regelmaat, rust en eenvoud van leven in de woestijn brengen je terug bij jezelf.
En slapen onder de volle maan blijft toch een belevenis apart.

Joyce, je hebt iets geweldigs mogelijk gemaakt, voor zowel jezelf, de bedoeïenen en ons als gasten van de woestijn. Voor mij heeft de woestijn louterend gewerkt; heb nog meer rust en vrede in en met mezelf gevonden. De groep heeft daar natuurlijk ook aan bijgedragen.
Ik kan me zomaar voorstellen dat ik nog een keer met je meega, al is het alleen maar om het heerlijke verse brood in de morgen, de humor van onze geweldige gastheren Jim’a en Musa en jou natuurlijk!

Dikke zoen, Marian van Noort ♥

7 – 21 mrt groep 2006:
Hallo Joyce,
Nog steeds geniet ik van mijn herinneringen aan de woestijntocht in maart van dit jaar. Van de mooie foto’s en de bloemen die ik heb meegenomen en allerlei andere souvenirs.
Eén ding weet ik zeker ’ik kom terug’.

Verder hoop ik dat het goed gaat met jou en je kamelen en je vrienden de bedoeïenen. Ik heb net nog even naar je website gekeken, hij staat onder mijn favorieten, en kreeg weer heimwee naar het leven daar.
Tot ziens en het ga je goed,

Martha School ♥

7 – 21 mrt groep 2006:

Lieve Joyce,
Hoe ik het vond…
Wat was het heerlijk in die woestijn van jou, je bedoeïenen en de kamelen. De rust, de stilte, het intens genieten van alles wat er om je heen gebeurde of juist niet gebeurde.
De eerste 2 dagen had ik veel moeite met het niets doen. Ik had constant het gevoel dat ik iets moest, totdat ik tot het besef kwam dat we van jou alleen maar hoefden te genieten en dat alles mocht maar niets hoefde.
Heerlijk het slapen onder de sterrenhemel, wakker worden met de lucht van versgebakken brood in je neus. Slaapplek opbreken op je gemak, ontbijten op je gemak. Alle tijd om tot jezelf te komen. Het schommelen op de kamelen, de heerlijke lange lunchpauzes, het lekkere eten en alle, alle tijd van de wereld om tot jezelf te komen.
Wat heb ik genoten van de tochten op mijn kameel Sheilan, eerst nog wat voorzichtig omdat hij zijn been geblesseerd had. Wat voelde ik me stoer de laatste dag toen hij alleen voorop wilde lopen, de lange heerlijke weg langs de kustlijn. Maar wat was het afscheid ook abrupt en verdrietig, maar zeker niet voor altijd.
Nog altijd als er ’s nachts slapeloosheid dreigt, bestijg ik Sheilan en val in slaap tijdens het deinen op zijn rug als we door de woestijn trekken.
Wat heb ik genoten van de spelletjes met de bedoeïenen, ’s avonds na het eten. De rest van onze groep was ook geweldig en ieder liet elkaar in zijn eigen waarde, maar er was ook steun en toeverlaat waar nodig.

Bedankt Joyce, Musa, Jima, Mohammed, Mahmud, Ayyid en Faraj en mijn trouwe Sheilan en alle andere kamelen. De woestijn en jullie hebben goed voor ons gezorgd.

Een dikke knuffel voor allemaal en gauw tot ziens.

Yvonne van Eijden ♥

21 – 28 febr groep 2006:
Lieve Joyce,
Na lange tijd geef ik je nog mijn reactie over de reis die ik in februari met je maakte. De reis is al weer een tijd geleden maar de effecten zijn voor mij lang merkbaar geweest en draag ik nog steeds met me mee. De rust die ik in de woestijn ervaren heb is voor mij heel bijzonder geweest. Een kleine week los van alle dagelijkse beslommeringen en het leuke en minder leuke hectiek.
De manier waarop jij de reis vorm hebt gegeven heb ik als heel bijzonder ervaren. In de woestijn is veel ruimte maar in jouw aanpak zit ook veel ruimte. Er kan veel en er “moet”niks. Heerlijk vond ik het geschommel op de kameel, lekker zittend en niks van zeeziek of kapot geschuurde benen zoals vooraf mensen tegen me zeiden. De woestijn is prachtig zoals je zelf ook al zo mooi aangeeft op de site. Maar er een aantal dagen in vertoeven is zo bijzonder, dat moet je ervaren om het echt helemaal te kunnen doorgronden. Ik heb het in ieder geval als heel bijzonder ervaren. Vanaf het eerste moment was ik op mijn gemak bij jou, in de groep, met de bedoeïenen en in de onmetelijke woestijn. De kamelen heb ik ook erg leren respecteren. Wat die beesten allemaal kunnen sjouwen, hoe ze feilloos de soms smalle weggetjes in een bergpas weten te vinden en hoe ze je na verloop van tijd gaan herkennen.
Kortom, ik heb genoten en denk er nog regelmatig aan terug. Ik vond het ook leuk om mijn arabische lessen in de praktijk te kunnen brengen en om de bedoeïenen te verrassen met een toespraak in het Arabisch aan het eind van onze tocht. Ik hoop dat je nog heel lang je passie met de Sinaï woestijn kunt delen.

Hartelijke groet/ma’asalema, Paul van Aubel ♥

21 – 28 febr groep 2006:
Lieve Joyce,
Ik vond de woestijntocht onvergetelijk.
De dagen na terugkomst liep ik eigenlijk wat verdwaasd rond, ik kon gewoon niet aarden en ik vroeg me verwonderd af waarom alles toch zo snel en hectisch moet.
Dat is me nog nooit op deze manier overkomen na een vakantie.
Ik voelde me thuis in de woestijn en ik kan me voorstellen waarom jij het zo heerlijk vindt om er steeds weer naar terug te keren.
Jij past er zo goed en ik vond het bijzonder om te zien hoe jij bent opgenomen in de bedoeïenen-gemeenschap.
Wat ik zo mooi vond om te zien was dat de mannen die meegingen, ieder zo hun eigen taak hadden.
Gewoon één onderdeel van het geheel en zo deed ieder iets waardoor het een geheel werd.
Je wordt je er zo van bewust dat wij altijd honderd dingen tegelijk doen, zonder aandacht, veel dingen op de automatisch piloot.

Er zaten bijzondere mensen in onze groep en ik ben blij dat ik hen allen heb leren kennen.
Veel liefs, Thyra Koeleman ♥

21 – 28 febr groep 2006:
Hallo lieve Woestijnengel, hoe is ie?
Ik heb het heel goed met je gehad in de woestijn, het heeft veel bij me losgemaakt.
En daar ging ik ook voor, hoor!
Als ik weer behoefte heb aan stilte, rust en kamelen, dan weet ik je te vinden.
En die tijd komt vast en zeker!
Liefs en een dikke knuffel, Willy Schippers ♥

29 nov – 13 dec groep 2005:
Lieve Joyce,
Ik wil je nog even heel hartelijk bedanken voor de mooie reis.
Het was echt heel speciaal voor mij.
De allereerste keer dat ik met volledig onbekenden op reis ging en het is me heel goed bevallen.
De woestijn vond ik ontzettend mooi en indrukwekkend. Onze “jongens” heel lief, grappig en attent. Ook de dag in de mangrove was mooi. Prachtige omgeving. Ik kan alle beelden zo weer terughalen.

Lieve Joyce, je hebt heel goed voor ons gezorgd. Dank je wel. En heel veel succes met de volgende trips. En een heel gelukkig 2006.
Zoen, Trudy Pijnenburg uit Spanje ♥

29 nov – 13 dec groep 2005:
Lieve Sub,
Deze reis (en) met jou & je team lijkt het meest bizarre & ingrijpende uit m’n leven tot nu toe.
Ik ga nu een poging doen om het met je te delen hoe ik het ervaren heb.
Dat valt niet mee, heb ik al gemerkt…het was weer ongelofelijk intens en gaat mijn verstand voor ’n groot deel te boven.
Heb het nog niet allemaal op ’n rijtje en woorden lijken steeds te kort te schieten…
Maar goed, komt tie: Voor mij staat de woestijn voor vrijheid.
Het meest concrete dat tijdens de reis door m’n hoofd schoot was ” ik voel me zo vrij?!?!”
Tijdens mijn aankomst in Egypte al had ik het gevoel dat mijn hart weer ging kloppen op het ritme van het universum…en tot het moment dat ik vertrok heb ik vrijwel constant mogen ervaren hoe dat voelt; ongelofelijk vrij!!

Lieve Sub, ik heb het idee dat jij dit wel begrijpt. Het feit dat ik al die processen in mezelf nog enigszins kan volgen wijd ik voor een deel aan jou. Jij hebt de woestijn & mij aan elkaar voorgesteld…ook al is wat ik er voor de rest mee doe aan mezelf.
Maar door jouw benadering ervan, en door het feit dat je liet delen in wat er met jou gebeurd & al gebeurd is, heb ik heel veel over mezelf mogen leren.
Jij geeft mensen op ’n hele vrije, natuurlijk wijze iets terug dat al van hen is, als ze er open voor staan.
Het voelt als een zegen dat ik je ontmoet heb…ben er heel erg dankbaar voor!!

Nogmaals, heel veel dank; ga zo door met de wereld healen want volgens mij ben je heel goed bezig!! Ik ben Fan!

Heel veel liefs xxxxxx Mirjam Duymaer van Twist ♥

29 nov – 13 dec groep 2005:
Lieve Joyce,
Vanaf het eerste moment dat ik hier aankwam voelde ik me thuis.
De 9 dagen woestijn, de kamelen, de “jongens”, het was voor mij alsof het niet anders geweest was; ik kwam een wezenlijk stuk van mezelf tegen!

Ik heb genoten!!! Het heeft mijn hart weer verder geopend.
Bedankt dat je dit voor mij mogelijk hebt gemaakt. Ik vind jou een prachtig mens!

Dank voor alles, Atie Meijer ♥

29 nov – 13 dec groep 2005:
Lieve, lieve Subhiyya, bijzondere vrouw!
Voor de tweede keer dit jaar werd ik vanochtend wakker aan het strand, omgeven door rieten bouwwerkjes.
Genietend van de prachtige zonsopkomst vanachter de bergen aan de overzijde en het geluid van de zee. Wat een luxe!

Wat heb ik genoten de achterliggende dagen!
Een prachtige tocht, fijne bedoeïenen, heerlijke temperaturen, een heerlijke groep, de woestijn met al haar prachtige, veelzijdige aspecten, de kamelen, het poedelen in de oase, de douche bij de bron, het lekkere eten, de raadsels en grapjes rondom het kampvuur én jouw aanwezigheid!
Lieve Joyce, wat was het heerlijk om terug te zijn.
En om alles opnieuw, met totaal andere ogen, maar met dezelfde verwondering en onbevangenheid te mogen ervaren!

Mijn 2e woestijnreis met jou is als genieten in de overtreffende trap!
Ik ga nog lekker genieten van de tocht langs zee en de komende dagen in Dahab.
Dank je wel voor alles, maar vooral voor je warme aanwezigheid! En als het me gegeven is, kom ik zeker terug!!!

Liefs en een hele dikke kus! Monique Teggelove ♥

8 – 22 nov groep 2005:
Hallo lieve Joyce,
Ik (en Wouter) vond de reis fantastisch.
De woestijn is zo adembenemend mooi, weids en overweldigend.
Het ritme, de stilte en de natuur hebben mij goed gedaan. Het was best lastig om weer thuis te komen. Wat is alles dan opeens druk en veel!
Ik wil je bedanken voor deze ervaring, ik vind je een tof mens.
Mooi om jou in de woestijn te zien; zo volledig op je plek.
Ik bedank ook de mooie, trotse, zorgzame woestijnmannen, die fantastische
kamelen, en natuurlijk de sterren!
Ik hoop dat je nog veel mensen mag laten genieten van de prachtige Sinaï!
Als je ooit nog hulp nodig hebt met wat dan ook, weet ons dan te vinden.
Veel liefs Nynke Vos & Wouter Elzinga ♥

8 – 22 nov groep 2005:
Beste Joyce,
Jij, de bedoeïenen, de kamelen, de groep en natuurlijk de woestijn, heeft ervoor gezorgd dat we een prachtige ervaring rijker zijn.
Leven op het ritme van de zon en de maan.
De zon, stil verlangen naar een nieuwe dag,
De maan nostalgisch terugblikkend op wat goed was.
Het is goed geweest.
Als in een zuiverend bad werden we ondergedompeld in de stilte van de natuur,
De rust van de bedoeïenen, de kracht van de kamelen en de aanwezigheid van elk één.
We zullen nooit meer dezelfde zijn.
Het afscheid was zwaar.
Joyce, Marloes, Lijnie, Adrie, Nynke, Wouter, Lydia, Jim’a, Mahmud, Musa, Farach, Talal, Mohammed, ’Id, en alle kamelen.
In stilte verbonden, in geheugen gegrift,

Marie Jeanne en Oscar Michiels uit België ♥

8 – 22 nov groep 2005:
Hoi Joyce,
Toch nog maar een late reactie want je mag gerust weten dat ik het `n hartstikke geweldige tocht vond!!!
De rust en de ruimte!! Het bezig zijn en toch het gevoel te hebben niets te doen was een heerlijke ervaring die dieper ging dan een oppervlakkige ervaring.
Voor mij was het ook een heel basic leven en toch baden in een zekere luxe, ach ja waar leg je je prioriteiten??!!
Zo lijkt het me wel pathetisch genoeg toch?

Geniet van je frisse Hollandse periode en maak maar leuke plannen voor je volgende tochten en de woestijn `cleaning up`.

Lieve groet van Adrie Blok ♥

25 okt – 1 nov groep 2005:
Uit mijn dagboeknotities:
Het is hier niets moeten, alles mogen.
Ik kijk om me heen, vanaf mijn slaapplaats, en zie de kamelen soms roerloos liggen tussen stukken gekalkte stenen.
Soms moet je 2x kijken om ze te zien tussen de brokken steen die hier in `n droge wadi (= rivierbedding) achterbleven, lang nadat het water wegtrok.
Ik heb m`n bedje gespreid. Net op tijd, want de nacht valt hier snel. Het is `n sprookje om hier te zijn, je over te geven en bij vertrouwen uit te komen.

Het is hier `n klein woestijnfeestje en ik kan beurtelings deelnemen en aan de kant blijven staan. Ik ontdek mezelf opnieuw. Het is goed toeven met mezelf.

Wakker worden in een witte `oase` tussen krijtwitte bergen en onze bedoeïenenbakker te zien rommelen in de keuken, zodat we straks onze platte broodjes met vijgenjam kunnen eten.

Het is Joyce die dit mogelijk maakt en ons vrijlaat om onszelf te ontmoeten.
Er gebeurt veel in mezelf en de andere groepsleden.
Ik zie hoe we aangeraakt worden door deze mystieke wereld.
Er vloeien tranen.
Tranen van overgave en rust en meer bij jezelf thuis komen.
Deze reis en Joyce maakt dit mogelijk. Dankjewel Joyce!

Bewaak dit bijzondere voor ons in deze wereld van continue verandering.
Ik ben je dankbaar.

Liefs, Marga Hoekstra ♥

25 okt – 1 nov groep 2005:
Lieve Joyce,
Het heeft even geduurd voordat je nu eindelijk een reactie van ons krijgt.
Het gevoel wat we van deze reis hebben gekregen, is niet in enkele woorden te omschrijven.
Zo bijzonder, zo overweldigend, dat je dat pas goed beseft als je weer thuis bent en je weer valt in de dagelijkse stroom van ons westerse bestaan.

Bijzonder is ook dat je weer nieuwe dingen bij elkaar vindt, wat je niet had verwacht, zelfs na zoveel jaar. Het doet je beseffen wat je hebt en waar je geluk ligt.

De oorverdovende stilte, de zachtheid van de kamelen, de mooiste sterrenhemel,
waarbij je je zo ontzettend nietig voelt en vooral jouw aanwezigheid.
Je hebt gelijk, je straalt je liefde voor het land uit.
Bedankt dat je dat met ons hebt willen delen.
We zullen in de toekomst graag nog eens terug willen komen.
Daarom, tot ziens lieve Joyce, blijf zoals je bent!

Geluk vind je pas wanneer je je weet vrij te maken van alles wat je afleidt.

Pim & Yvonne van Linschoten ♥

25 okt – 1 nov groep 2005:
Hai Joyce,
Nou daar zit ik dan alweer bijna een week in dit koude kikkerland.
Het valt eigenlijk niet in woorden uit te drukken wat de woestijn met me gedaan heeft.
Ik mis de tijd die we daar doorgebracht hebben ontzettend.
De jongens, het gezelschap, maar vooral het in vrede wiegen op de kameel.
Ik voel me vredig nu…Was ik maar daar.
Ik schrijf je snel weer,

Liefs, Ellen Jaarsveld ♥

25 okt – 1 nov groep 2005:
Lieve Joyce,
Het was adembenemend, fantastisch, al mijn verwachtingen te boven.
De rotsen, de bergen, de kleuren, het licht, de sterrenhemels, de stilte, de groep, de bedoeïenen, jij.
Jammer dat ik geen 9-daagse tocht geboekt had.

Jij bedankt die dit heeft mogelijk gemaakt, ik zal hier nog lang van nagenieten en als het te benauwd wordt in mijn hoofd dan zal ik mij die gigantische ruimte weer voorstellen.
We zien elkaar nog wel, nogmaals erg bedankt voor alles.
Dag lieve Joyce.

Hein Loggers ♥

11 – 25 okt groep 2005:
Hoe vond je het…?? Toppie!!
De reis was voor mij in het ritme van de kameel komen – zoals – geduld – bezinning – vertrouwen. Genieten van de rustpauzes.
Bewondering voor de bedoeïenen zoals ze alles doen.
Het optuigen van de kamelen zonder te mokken. Het omgaan met de dieren.
De groep aanvaarden zoals het is. Het bereiden van de maaltijden, het brood bakken in alle vroegte. Elke dag variatie in het eten.

Joyce die alles op afstand aankijkt maar de dingen wel laat gebeuren. Heel puur. Mengt zich nergens tussen, als je wat wilt weten is er altijd antwoord.

De groep was bijzonder. Het voegt zich – het zoekt zijn eigen plek en als het nodig is – moedigt ze aan – verbroedert.

De woestijn weerspiegelt het dagelijks leven sereen – mooi – grillig – weerbarstig maar alles krijgt zijn plaats, als je in de Stilte kan zijn.

PS. Joyce, wat je opgebouwd hebt met je “mannen” is zeer speciaal.

Liefs, Marina van Egmond ♥

11 – 25 okt groep 2005:
Eindeloos, zonder begin en einde, tijdloos, opgaan in.
Diep geraakt door de eenvoud van de bedoeïenen en de vriendelijkheid van het zijn.

En Joyce, jij die dit mogelijk hebt gemaakt voor vele mensen om aan deze tocht te kunnen ruiken – proeven – voelen. Geweldig.
Het heeft op mij een diepe indruk achtergelaten. De kracht – puurheid – en energie.
Dit is voor mij een keerpunt in mijn leven. Nog meer kiezen voor mijzelf.

Dikke knuffel, Renie Roskam ♥

11 – 25 okt groep 2005:
Hoi Joyce,
Wat ik van de reis vond…Vanaf het moment dat we met de kamelen de woestijn introkken was alles goed…de 9 dagen in de Sinaï had alles in zich van wat ik het echte leven vind…stilte en alleen zijn, lieve mensen en saamhorigheid, lachen en huilen.
De tocht was het mooiste en meest onroerende cadeau wat ik mezelf ooit gegeven heb.
Ik zal het nooit vergeten!
Dank je wel, lieve Joyce (en geef`mijn` kameel een knuffel van me).
Liefs, Irma Duinmeijer ♥

11 – 25 okt groep 2005:
Beste Joyce,
Ik hoop dat de afgelopen tocht minstens zo fijn is verlopen als welke wij met jou gemaakt hebben.
De 9-daagse tocht was werkelijk fantastisch. Weg alle vooroordelen over te veel zand, stinkende kamelen en zandvlooien.
Een heel fijne tocht van begin tot het einde, waarbij zeker ook jouw rol een belangrijke rol is geweest.
Voorts waren alle aanwezige bedoeïenen stuk voor stuk alleraardigst. Goed verstaanbaar met een tomeloze inzet om het met zijn allen zo aangenaam mogelijk te
maken.

En natuurlijk niet te vergeten de kamelen. Ook deze lastdieren waren een openbaring.
Natuurlijk vooral Sheilan.
De heerlijke en gemoedelijke sfeer van deze beesten was zeer rustgevend – geen stap te veel en zeker niet te snel met zoveel last.

Ook de natuur was leuk, mooi en afwisselend. Vooral het laatste stuk van de tocht door de bergen vond ik erg mooi. Maar ook de zandduinen hebben mij bekoord.
Van begin tot het einde fantastisch.

En natuurlijk de laatste dagen in Dahab met de mogelijkheid van het snorkelen, was een aangename afsluiting van de 14 dagen.
Het was met recht zand, zee en schone lucht.

We hebben even van de complete rust van de woestijn kunnen genieten.
Joyce bedankt en wellicht tot ziens en de groeten aan de Muzayna.

Groet Carel Glimmerveen & Gea Hoogland ♥

22 mrt – 5 apr groep 2005:
Hallo lieve Joyce,
Ik vond de reis zo mooi. En dat besefte ik niet tijdens de reis. Toen vond ik het meer een avontuur. Op de kameel door niemandsland. Hoe zal ik het ervaren, hoe gaat het kamperen, hoe gaat het slapen onder de sterrenhemel? Ik ben meer het type van de luxe vakanties, maar voor dit soort reizen leef ik graag ’crisis’.
Elke dag een ander landschap, de bergpasjes met de kamelen in een sliert, de kleuren op de rotsen en de stilte. Oh zo heerlijk heb ik het gevonden. Jouw bedoeïenen waren een verademing, zoals we later ondervonden. Mannen die altijd klaar voor ons stonden, die hard werkten en heel gezellig waren. En dan de groep. Het was een geweldige groep, een betere had ik me niet kunnen wensen.
En jij Joyce, met je warme hart. Jij zorgde dat alles samenviel en dat de sfeer uitstekend was. Ik ben maar 2 weken weggeweest, maar ik heb het gevoel dat ik zeker 4 weken weg ben geweest.
De reis heeft veel met me gedaan. Het is bijna onbeschrijfelijk wat ik voelde en wat ik nog steeds voel. Ik merk dat er een heel tevreden gevoel over me heen is gekomen en dat mijn hart geopend is, waardoor ik me ineens heel gelukkig voel en alles veel mooier zie. Ik vind het allemaal moeilijk onder woorden te brengen wat er allemaal met me is gebeurd. Ik heb in ieder geval iets moois meegemaakt en dat gevoel neemt niemand meer van me af.
Bij mijn aanmelding vertelde je me dat het universum alles wel zou regelen, omdat ik mij zorgen maakte over de groepssamenstelling. Gewoon loslaten en afwachten. En inderdaad het universum heeft geweldig werk verricht. Ik wilde je dit nog even zeggen, omdat ik het bijzonder vind hoe dit heeft uitgepakt.

Joyce, bedankt voor alles en ik wens jou nog een hele plezierige reis toe en alle goeds. Je ziet me zeker nog een keer!!! Kus aan Hibshèn!

Veel liefs, Nathalie Scholtes ♥

22 mrt – 5 apr groep 2005:
Hallo Joyce,
Zoals beloofd bij deze mijn bevindingen. Het was ontzettend mooi…Maar dat besef je pas achteraf.
Want terug in Dahab en nu in Nederland weet ik wat de woestijn zo uniek maakte,
Pas nu, in het lawaai, herinner ik me de stilte.
Pas nu, in het licht, herinner ik me de donkere nachten.
Pas nu, door de rammelende wekker, herinner ik me het ontspannen wakker worden
Pas nu, met mijn agenda, herinner ik me weer de vrijblijvende dagindeling.

Ik kan me voorstellen dat je een tweede keer in de woestijn beter in staat bent om de woestijn te voelen, om ter plekke te genieten van de zaken die ik pas thuis in de gaten had. Dus wie weet zie je me nog een keer verschijnen!

Vriendelijke groet, Willem van der Velden ♥

1 – 15 mrt groep 2005:
Voor lieve Joyce,
“Maak zacht wat van binnen hard is en je zult lichamelijke levensenergie en kracht ontvangen van het universum.”
Deze woorden van Jezus, vertaald vanuit het Aramees, zijn zeker van toepassing op mijn tocht door de Sinaï.
De woestijn die ons zo wijd omarmt, die ons met alle liefde en schoonheid ontvangt en koestert.

In de woestijn wordt alles intensief geactiveerd: zoals kleuren, hitte, wind, het licht, geuren, geluiden en gevoelens.
Magisch moment als je wakker wordt net iets voor zonsopgang.
Het verbleken der sterren tot ook de laatsten zich lijken op te lossen.
Dan de zachte grijze schemer die langzaam kleur krijgt door de opkomende zon.
De koude van de nacht plaats maakt voor de warmte en soms hitte van de dag.
De bekende ochtendrituelen, onze zachte stemmen, glimlach, heb je goed geslapen?
De verrukking van de nieuwe dag die voor ons ligt.
Het met zorg gemaakte ontbijt en dan de bagage op de kamelen, nog wat laatste restjes van de grond halen want je laat je kamp toch netjes achter.

De Sinaï, de plek waar ik mij anders voel, het land van verwondering en schoonheid. Mijn `bron`, de plek van heimwee en verlangen.
De woestijn laat mij zien dat ik de bron bij mij draag. De `bron` is in mij en waar ik ook ga, deze bron is er altijd.

En dan de kamelen. Hun wiegende gang, prachtige dieren waar ik veel van ben gaan houden. Hun uithoudingsvermogen en onverstoorbaarheid dient ons tot voorbeeld.

En dan onze bedoeïenen, bijzondere mensen, zo zichzelf en daarom ons tot voorbeeld zijn. Zij hebben een hard bestaan en zijn kinderlijk en vrolijk, ze zijn stralend.

Ik heb mogen genieten en leren.
Ik heb me klein gevoeld en grootsheid ervaren.
Ik heb me mogen verbinden met de kosmos, de aarde onze moeder die ons draagt en alles geeft wat we nodig hebben.
Ik heb mogen lachen en stille tranen mochten vloeien.

Lieve Joyce, dankzij jou heb ik van dit alles mogen genieten.
Je bent een bedoeïen, gelijk aan hen, volkomen jezelf. Je vervult een belangrijk aspect tussen twee werelden.
Dank daarvoor.

Ana bahibbik kitir, shukran, shukran, shukran, Marloes de Haas/Rahiek ♥

1 – 15 mrt groep 2005:
Lieve Subhiyya,
Elke keer als ik mezelf afvroeg hoe ik de reis vond, werd ik getroffen door een woordeloze leegte.
Alles in mij probeerde nog een plekje te vinden voor alle indrukken en ervaringen.
Heel langzaam aan begin ik weer beetje bij beetje te wennen aan de bewoonde wereld en alles wat daar bij hoort. Langzaamaan komen ook de woorden terug…

Ik heb genoten!
Van jou, van alle reisgenoten, van de bedoeïenen en de kamelen.
Van de rust en de (oor-verdovende) stilte.
Van het woestijnritme en het leven in al zijn eenvoud.
Van de emoties, de warmte en de liefde.
Van de heerlijke woestijnenergie.
Van de prachtige sterrenhemel, de vallende sterren en de komeet.
Van de zon, de regen, de wind, de warmte en de kou.
Van het steeds wisselende landschap.
Van de ontdekkingsreis naar mijn pijntjes en verdrietjes.
Van de vlinders die gedag kwamen zeggen.
Van alle nieuwe ervaringen en indrukken.

Maar bovenal van het tijdloze ZIJN…

Lieve Joyce, dankjewel voor het scheppen van de voorwaarden! Ik wens je nog heel veel mooie (woestijn)reizen toe!
Tot ziens in de Sinaï (als God het wil)! Monique Teggelove ♥

1 – 15 mrt groep 2005:
Hoi Joyce/Subhiyya,
Voor mij was dit de “tocht der tochten”, zowel individueel als met deze bijzondere groep mensen.
Het was wat mij betreft af en toe echt grensoverschrijdend.
Dat was ook wat ik ervaarde met `mijn` kameel Shakespeare. Ik mis zijn kusjes!

Wat hebben we veel meegemaakt en kunnen delen. De eerste avond was daar meteen al de komeet, een kadootje. Zo in het pikkedonker in de woestijn leek het heel intens.
Dan de schoonheid, de stilte en weidsheid van de woestijn, alle kleurschakeringen in zon en schaduw en zelfs de regen ervaarde ik anders.
Maar ook de grappen van Musa en Mootje en de zorg waarmee zij en de andere bedoeïenen ons omgaven.
We kregen de ruimte van jou en van hen om te genieten, we konden “zijn” ervaren in iedere cel van ons lijf.
Dan de keren dat het kind in ons bovenkwam, dat was echt GENIETEN. Zoals in het zand bij het gat in de berg en bij de spelonk, waar we met z`n allen naar boven zijn geklommen en waar Mootje helemaal in zijn element was!
De woestijn doet wonderen en laat mij nooit meer los!
Iedere avond in bed zie ik de sterren die al die tijd onze metgezellen waren, alsof het nooit anders was. Ik mis dat uitzicht.

En daar was…JIJ, Subhiyya, stralend, attent, liefdevol, gezellig en altijd in voor een grap of een gesprek.
Door jou kon het zijn zoals het uiteindelijk geworden is.
Bedankt lieverd, Trudy Romeijn-van de Geest ♥

1 – 15 mrt groep 2005:
Voor Joyce,
De dageraad van de Sinaï
In de grenzeloos wijde ruimte
Van zand en zon en sterren –
In het tijdloze ritme
Van het leven in de woestijn
Waar gisteren, vandaag en morgen
Samensmelten in het nu –
In de menselijke maat van aandacht
Voor jezelf en aandacht voor elkaar
Voor mens en dier en plant –
Schreven wij onze voetsporen in het zand
En vond ieder in zijn hart
Een ontluikend voorgevoel
Voor komende verandering…

PS. Zet voortaan in de nacht een zoeklicht op je kop.
Je vindt niet wat je zoekt, je valt er wel mee op!

Love for ever, Yonne Gerner ♥

1 – 15 mrt groep 2005:
Enorm veel dank voor alle prachtigs en vooral jouw inzet,

Dikke omhelzing, Eggie (Egbertine) de Rooij ♥

1 – 15 mrt groep 2005:
Lieve Joyce,
Om stapvoets door dit immens grootse en indrukwekkende landschap te rijden geeft me een gevoel van: `alles mag en kan opnieuw beginnen`.
De grootsheid van de aarde én de voortdurende verandering is hier wel heel onontkoombaar duidelijk: de grootste rotsketens zullen ooit vlak zand zijn en geconfronteerd met de continue verandering van wat eeuwig lijkt, heb ik moed gekregen m`n eigen leven nog `ns opnieuw te bezien en dat is een groot kado van deze reis.

Wat de stemming betreft en het omgaan met, maar ook het láten van elkaar: een perfect stel `bij elkaar geraapte` mensen met het hart op de juiste plaats. Ik zal ze missen.

En daarbinnen weer Joyce:
Niet altijd zichtbaar – wel altijd aanwezig/bereikbaar.
Bedankt voor het speels lijkende gemak waarmee je alles regelt – en dat is véél – maar ook vooral voor je spontaniteit en `je voeten op de aarde` , waardoor we allen zoveel ruimte kregen!

Jenny de Wilde ♥

8 – 22 febr groep 2005:
Lieve Joyce,
Eindelijk…een reactie van die `stille genieter` van afgelopen februari. Geen idee of je nog precies weet wie en hoe en wat, want je hebt natuurlijk al meerdere mensen door de woestijn geloodst sindsdien. Geeft niets want jij en woestijn hebben mij in ieder geval een onvergetelijke ervaring bezorgd.
Elke keer als ik de foto`s aan vrienden laat zien raak ik weer helemaal enthousiast, ondanks dat de foto`s die grootsheid, die schoonheid en met name het ultieme gevoel van vrijheid van de Sinaï nooit kunnen vastleggen zoals je die ervaart als je er deel van uit maakt.
In het begin had ik heel veel moeite met het rustige tempo. Ik wilde alleen maar bezig zijn, verder gaan, dingen doen; 2 à 2,5 uur lunchpauze vond ik echt belachelijk want het kon toch allemaal veel sneller en efficiënter (haha). Maar na 2 dagen had ik mijn tempo aangepast en vond ik niets lekkerder dan relaxed de dingen te doen, gewoon te zien waar en hoe laat we zouden vertrekken, op zouden staan, eten etc.
Wat mij met name aansprak was dat, ondanks dat we in een groep reisden wat toch bepaalde `verplichtingen` met zich meebrengt, dat jij in staat was iedereen in zijn waarde te laten zodat iedereen het gevoel had te kunnen doen en laten wat hij wilde, geen strak keurslijf dus, helemaal goed!
Het gevoel wat mij met name is bijgebleven is, ondanks de uitgestrektheid en de grootsheid van de woestijn waar je als mens in vergelijking maar een heel klein miertje bent dat daar aanwezig is, dat het mij heeft doen beseffen of bewust gemaakt van de kracht en sterkte aanwezig in mijn persoon wat ik eigenlijk ook wel had kunnen opmaken uit alles wat ik tot die tijd heb meegemaakt en de wijze waarop ik dat had aangepakt (maar dat had ik toen niet door).
Dat gevoel van kracht was heerlijk en het leek toen net alsof ik de hele wereld aan zou kunnen.

Misschien vind je bovenstaand wel een filosofisch geleuter, maar een antwoord gevend op je vraag `hoe vond je het` is één woord voldoende: GEWELDIG. Ik ben een ervaring rijker!
Lieve Joyce, dank voor alles en ik vond jou en de woestijn een bijzondere, leuke en speciale ervaring.

Liefs, Hansje Kerklaan ♥

8 – 22 febr groep 2005:
Hallo Joyce, Bedoeïenen en kamelen,
Even `n reactie op de reis.
Woorden schieten tekort, toch even proberen?

` Een roep van de woestijn `
` Een reis door de woestijn`
` Een geschenk van de woestijn `

Rebirthing?
Gedragen, gewiegd en gevoed.
Een tocht die aan alle basisbehoefte voldoet.
Een warm zonnetje op mijn gezicht.
Mijn blik op oneindig en naar binnen gericht.
Bij het ochtendgloren een gevoel van HERBOREN

Shukran and Love, Gemma van Houtem ♥

8 – 22 febr groep 2005:
Lieve Joyce, Ik heb even de tijd nodig gehad om je te mailen.
Ik wil je in ieder geval bedanken voor de geweldige tocht die ik heb gemaakt door die prachtige Sinaï woestijn.
Ik denk heel veel terug aan de tocht en mis de rust en de schitterende afwisselende omgeving die de woestijn is.
De reis is een onvergetelijke ervaring geworden door de reisgenoten waar ik me vanaf het eerste moment bij thuis voelde, door de bedoeïenen die geweldig voor ons gezorgd hebben, Sheilan mijn betrouwbare lieve kameel en jij, Joyce die de gave hebt om ervoor te zorgen dat je je thuis voelt in een land dat je niet kent en dat voor mij nu voelt als een omgeving waar ik me ontspannen en op mijn gemak voel.
Ik vind het hier in Nederland niet meer zo geweldig en zou zo terug willen naar de woestijn.
Ik zou graag nog eens een kamelen trektocht maken door Marokko, maar zie er tegenop om dit met een `echte` reisorganisatie te doen.
Juist de kleinschaligheid en het persoonlijke van jouw reis maakt het zo bijzonder.
De tocht is perfect georganiseerd. Ik vond het leuk te zien dat je af en toe een beetje chaotisch lijkt, maar dat is maar schijn omdat je goed in de gaten houdt wat er gedaan moet worden en of iedereen het naar zijn zin heeft.
Je bent een bijzonder mens en ik kan me goed voorstellen dat je je hart verpand hebt aan de Sinaï woestijn en dat je je daar thuis voelt.

Ik wil zeker nog een keer mee om weer te genieten van alles wat de woestijn en jij te beiden hebben.
Daaaaag lieve Joyce tot gauw!

Liefs van Yvon Zwarts ♥

8 – 22 febr groep 2005:
Hee Joyce,
Ik vond de reis fantastisch, de Sinaï adembenemend prachtig, de kamelen wonderbaarlijk onverstoorbaar (ja, dat wil ik ook), de bedoeïenen oer (en goed kunnende koken) en jou de ideale reisleidster, jaha!
Ik ben echt tot rust gekomen daar, echt tot rust.
En de klus is nu dat hier enigszins te houden…
Ik kan je wel vertellen, da`s niet makkelijk, maar ik doe m`n best.
Het enige wat ik niet zo fijn vond was na de woestijn nog 3 dagen in dat oord Dahab rondhangen, dat had ik echt wel gehad daar.
Ik ben ook voor een algehele evacuatie van alle opdringerige café-restaurant-winkel mannetjes aan de boulevard, opzouten met die hap!
Maar verder geweldig.

Hee, de groeten aan de kamelen, de mannen en ook aan de meiden daar trouwens, geniet van de woestijn en wie weet tot ziens,

Hartelijke groet van Marjolein Bouwman ♥

9 dgse oktober 2004:
Lieve Joyce,
Hoe vond je het…?? Staat hier als eerste zin in je gastenboek.
Nou, in één woord fantastisch! Maar dat dekt de lading niet. Er is veel meer.

Laat ik dan beginnen met je te bedanken voor deze reis waarin jij de gids was om ons te leiden in dit wondere land van de Sinaï.
Ik had mij geen betere kunnen wensen en of bedenken.
Jij doet dit op zo`n ontspannen, hartelijke, spontane en intuïtieve manier dat ik onmiddellijk wist dat ik helemaal mezelf kon en mocht zijn.
Iets waar ook de woestijn toe uitnoodt.
Ik heb me heel veilig en vertrouwd en verwend gevoeld bij jou en je team mannen.
En je was niet aanwezig aanwezig, waardoor je heel veel open liet voor iedereen.
Zo heeft ieder zijn eigen woestijn kunnen ontdekken.
Wat een schoonheid, God heeft daar kwistig rondgestrooid.
Ik was vele malen diep ontroerd en weet dit mee te mogen nemen in mijn wezen als een heel mooi geschenk.
Ik kon niet anders dan mijn hart openzetten en jij was een woestijnroos op je mooie sterke Dalèl! (met peuk en sambamuziek)
En o, wat ben ik blij met het plukje haar van Sheilan. Wat kun je toch in korte tijd houden van iets of iemand!
Sheilan was voor mij als een huis, waarbij ik mij zo goed voelde. Hij gaf me zoveel!
Dank nogmaals voor alles en ik wens je alle liefde.

Groetjes & tot ziens, Veronica Mossou ♥

9 dgse oktober 2004:
Met:
5 volbloed Arabieren
een liefhebber
een ontdekkingsreiziger
een stille kracht
een liefdevolle
een voeler
en een woestijnroos
door het niemandsland getrokken
het is een reis geweest om nooit meer te vergeten
Jacqueline (Lien) Kestens-ten Have ♥

9 dgse oktober 2004:
Lieve Joyce,
Ik voel me bevoorrecht dat ik deze woestijnreis mocht maken
…met Joyce, die onopvallend aanwezig was. Dank voor je warmte en je lach en voor je vertrouwen in mij toen ik ergens op een eigen plekje ver weg alleen wilde slapen.

…met de bedoeïenen, die alles zien en aanvoelen. Dank aan hen voor hun vertrouwen in ons om alleen op hun kamelen te mogen rijden. Voortreffelijke gastheren van de woestijn.

…met de kamelen, die prachtige dieren. Vooral hun verende voeten met de bijzondere zolen, die ruisen door het zand, vond ik erg mooi.

…met ons groepje, waar ik volledig mezelf kon zijn en waarmee ik zoveel kon delen.

Ik voel me bevoorrecht dat ik de woestijn mocht leren kennen, de oerkracht.
Els de Noord-Hogendijk ♥

9 dgse oktober 2004:
Ha Joyce,
De woestijn, mijn kameel, de bedoeïenen, Joyce, alle superlatieven schieten te kort om deze geweldige reis te omschrijven.
Eén nadelig gevolg misschien: het was wel erg heerlijk dat mijn kameel alle bagage droeg, dus berg wandelen met bagage op mijn rug zal de eerste keer wel tegenvallen.
Ik ben voorgoed verk(n)ocht aan de woestijn, dus ik ga zeker terug!
Bedankt Joyce

Annemiek de Rooij ♥

9 dgse oktober 2004:
Hoi Joyce,
Elke minuut van de trip heb ik genoten. Behoorlijk blanco ben ik op pad gegaan.
Daardoor zeer verrast en verbaasd over het bergachtige gebied. Hoezo woestijn??
De bergen waren zeer gevarieerd in kleur, omvang, grootte en structuur. Zeer fascinerend allemaal. Het spel van het zonlicht op de bergen was dagelijks een feest.
De verzorging onderweg was ook fantastisch.
Kortom, het was gewoon FANTASTISCH. Daar heb jij, Joyce, uiteraard ook een zeer grote rol in gespeeld.

Groet en liefs, Pauline Aalbersberg ♥

9 dgse april 2004:
Lieve Joyce,
De schriftelijke informatie die jij zelf gaf voorafgaand aan de reis was veelbelovend, maar maakt dat ook ruimschoots waar.
Ik ben deze tocht gaan maken omdat ik enorm geraakt werd toen ik `toevallig` in contact kwam met dit reisaanbod. Ik werd zo blij van binnen dat ik niet anders kon dan gehoor geven aan de oproep om deze woestijn in te gaan. En ik ben nog steeds blij van binnen als ik terugdenk aan deze bijzondere tocht.
Maar er is veel meer dan alleen maar die blijheid. Ik heb constant in verwondering doorgebracht. Al mijn zintuigen zijn gedurende deze tocht behoorlijk aangeraakt en naar mijn idee zelfs ook aangescherpt. Al lopend op rijdend op `mijn` kameel was er zoveel moois te zien, waar ik ook keek. De enorme afwisselingen in het landschap, alsof ik steeds als vanzelfsprekend van de ene wereld in een andere terechtkwam.

De diepe stilte van de woestijn was duidelijk te horen…
Het heeft me verbaasd dat de woestijn zowel letterlijk als figuurlijk heel schoon en zuiver is. Ik had niet het gevoel dat ik vies was. En ik heb het gevoel ook innerlijk een louteringsproces te hebben doorgemaakt.
De schoonheid van de natuur en de intensiteit van de woestijn werken nog steeds door. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de fijngevoeligheid en de kracht en de eigen-wijsheid van de kamelen en van mijn medereizig(st)ers. Wat een prachtige mensen!!!

“Onze” bedoeïenen waren werkelijk fantastisch. Ik heb me absoluut volledig kunnen overgeven aan hun zorg en begeleiding. Het was een genot om hun enorme respect voor mens en natuur, trots, intuïtie, zorgzaamheid en humor van nabij te hebben mogen meemaken.

Ook het contact met jou, Joyce, heb ik ervaren als een groot geschenk. Joyce, jij hebt het vermogen om een ander helemaal zichzelf te laten zijn. Je hebt deze tocht perfect georganiseerd en begeleid. Ik heb je ervaren als een heel bijzondere reisgenoot, helemaal jezelf….prachtige vrouw.

Dank je wel dat je mij (en anderen) op deze wijze hebt laten meegenieten van deze fascinerende plek op aarde.

Joyce, dit is eigenlijk maar een kleine greep uit mijn belevingen. Ik zou nog een heleboel kunnen schrijven over de band met `mijn` kameel Maradonna, de sterrenhemel, de zon, de maan, de heerlijke en gezellige maaltijden, het `groepscontact ` en nog veel meer.

Heel veel liefs, Francy van Dijk ♥

9 dgse maart 2004:
Hoi Joyce!
Alle superlatieven zijn al de revue gepasseerd. Hoe kan ik het nog zeggen?
Ik heb genoten van jou, de woestijn, de kamelen, de bedoeïenen, de andere mensen en als toetje nog die prachtige dag in het natuurgebied aan zee…
Ook ben ik, zoals ik hoopte, weer bij mezelf gekomen. Dank, dank, dank, heerlijk mens!

En zoals beloofd mijn gedicht, dat ik schreef op 21 maart, de 4e dag van onze tocht. Toen ik dat had geschreven, wist ik dat ik er helemaal was.

Liefs, knuffels en hopelijk tot ziens

mijn Sinaï
in de stilte een vlieg
de wind langs een oor
in de leegte de suiker
witte steen in geel zand
de eenzaamheid van een
kameel in de verte

wat zoek ik dat er nog
niet is?

een landrover weet mij
te vinden – hallooo!!!
Wilma van den Akker ♥

9 dgse maart 2004:
Joyce,
Waanzinnig tot in het kwadraat!
Nooit kunnen bedenken hoe mooi en afwisselend de Sinaï woestijn is. Ik heb diepe, diepe bewondering voor onze kamelen, die trouw, geduldig en bepakt over hoge rotspaadjes lopen, om ons iedere keer opnieuw bij stukjes paradijs te brengen.

Tot slot:
wat een voorrecht om negen dagen lang met de bedoeïenen te mogen optrekken en te mogen delen in hun oeroude tradities!

Big, big hug voor jouw initiatief!
Lyda Vermeulen ♥

9 dgse maart 2004:
In één woord FANTASTISCH!
Joyce, mijn complimenten voor de goede keuzes in de route. Elke dag was er een nieuw landschap te bewonderen. De lunchplekken waren heerlijk schaduwrijk en de slaapplekken met lekkere zachte ondergrond. De sterrenhemel en het ochtendgloren kregen we kado.

Het kameel rijden was zo heerlijk: als een prinses zat ik er bovenop en het zachte wiegen was goed voor mijn zwakke onderrug. Onvoorstelbaar hoe snel je vertrouwd bent op zo`n onbekend dier. Dat laatste was ook te danken aan de bedoeïenen. Zij leerden me hoe ik veilig op-en af moest stappen, hoe ik ’mijn’ kameel Abu Neksi sturing moest geven.

Ik heb ook van hun veel geleerd over het traditionele en hedendaagse bedoeïenen-leven; en elke dag genoot ik van het verse brood en de warme verrassende en elke keer weer erg lekkere maaltijd.

Tot slot…Joyce, ik heb genoten van je schaterlach, je lieve zorgen voor elk groepslid en…je prinsessen-gewaden.
Ik wil je bedanken dat je jouw liefde voor de woestijn met ons hebt willen delen.
En hierbij nog het gedicht van Gerrit Krol (1934):

De kameel heet wel
het schip van de woestijn
daar kan ieder over meepraten
die op zo`n beest gezeten heeft
je zit hoog op een stoel als het ware,
je gaat wel heen en weer,
maar je voelt je daarbij op je gemak
terwijl in de diepte de kop van het beest
gelijkmatig naar voren glijdt
als de boeg van een roeiboot,
met schokjes

Marij Veugelers ♥

9 dgse februari 2004:
Lieve Joyce,
Het was voor mij een fantastische reis. De afwisselende prachtige natuur! Het contact met de bedoeïenen. De begeleiding van Jim`a vond ik heel zorgzaam en adequaat.
Wat ik ook prima vond waren de afstanden van de verschillende dagetappes.

Het rijden en lopen met de kamelen (vooral Asfur!) was voor mij een groot plezier.
De start en de laatste dagen in Dahab zijn een prima aanvulling op de woestijnreis.
Wat mij ook in positieve zin opviel was het onderlinge contact met onze bedoeïenen.
Jij gaat daar op een hele leuke en vriendschappelijke manier mee om en dat maakt dat zij ook met ons contact leggen op een open manier!

Heel veel succes met je verdere reizen. Mo Visser ♥